Ένα ρεπορτάζ του Φρέντυ Γερμανού από το 1960
Ήταν 18 Αυγούστου 1960, στην καρδιά του αθηναϊκού καλοκαιριού όταν μια νέα εποχή ξεκινούσε για τη Βουλιαγμένη αλλά και όλη τη χώρα με το άνοιγμα της πλαζ του Αστέρα για το κοινό, πριν ακόμη κατασκευαστούν οι ξενοδοχειακές μονάδες. Η εφημερίδα «Ελευθερία» έστειλε μία ημέρα νωρίτερα έναν από τους καλύτερους δημοσιογράφους της, τον ήδη γνωστό για τις επιτυχίες του και μόλις 26 ετών τότε Φρέντυ Γερμανό, να περιγράψει στο αναγνωστικό κοινό την εμπειρία του από την πρωτόγνωρη εγκατάσταση που υποσχόταν έναντι του «τσουχτερού» για την εποχή εισιτηρίου των 12 δραχμών τις καλύτερες ποιοτικά υποδομές, που έδιναν άνεση χώρου και αίσθηση πολυτέλειας. «Η πλαζ του Λαιμού είναι ίσως φτιαγμένη για μια ωρισμένη τάξη ατόμων, αλλά είναι βέβαιο ότι στα άτομα αυτά προσφέρει ό,τι καλύτερο μπορούσαν να ζητήσουν», περιγράφει ο Φρέντυ Γερμανός, που εντυπωσιάστηκε από το μπαρ μήκους 10 μέτρων και τόλμησε τη σύγκριση με την παλιότερη εικόνα της περιοχής όπου κυριαρχούσαν τα «διάφορα μαγειρεία» που ρύπαιναν συστηματικά το σημείο.
Από το ρεπορτάζ των 1.000 λέξεων της εφημερίδας κρατήσαμε τα βασικότερα κομμάτια, διατηρώντας την ορθογραφία του πρωτότυπου κειμένου και το μικρό …λάθος του συντάκτη ο οποίος αποδίδει τον ναό του Απόλλωνα στην Αθηνά:
Από σήμερα οι Αθηναίοι θα έχουν στη διάθεσή τους μια νέα πλαζ. Πρόκειται για τις εγκαταστάσεις του Λαιμού της Βουλιαγμένης που εγκαινιάσθηκαν χθες το απόγευμα και θα λειτουργούν με εισιτήριο 12 δραχμών. Η πλαζ του Λαιμού αποτελεί τμήμα ενός μεγάλου έργου που χτίζει η Τουριστική Εταιρεία «Αστήρ» σε μια περιοχή 200 στρεμμάτων περίπου επάνω σε σχέδια του αρχιτέκτονος κ. Κωνστ. Βουτσινά. Οι εγκαταστάσεις του Λαιμού που εστοίχησαν περίπου οκτώ εκατομμύρια δραχμών, αποτελούνται από δύο συγκροτήματα αποδυτηρίων, το πρώτο από τα οποία περιλαμβάνει 48 καμπίνες συνολικής χωρητικότητος 384 ατόμων (οκτώ άτομα η κάθε καμπίνα) και το δεύτερο 72 καμπίνες με χωρητικότητα 576 ατόμων. Στο δεύτερο αυτό συγκρότημα θα λειτουργή και σύστημα σάκκων που θα εξυπηρετεί 1.200 άτομα.
[…]
Η πρώτη εντύπωση είναι ίσως ότι το εισιτήριο είναι ακριβό, αλλά οι υπεύθυνοι του έργου υποστηρίζουν ότι θα έπρεπε να είναι ακριβώτερο και τα επιχειρήματα που παραθέτουν είναι αρκετά πειστικά. Μία αντικειμενική σύγκρισις με τα άλλα παρόμοια έργα που έγιναν γύρω από την Αθήνα πείθει ότι η πλαζ του Λαιμού είναι ένα βήμα προς τα εμπρός. Το συμπέρασμα αυτό είναι ζήτημα απλής παρατηρήσεως. Θα πρέπει ίσως να δεχθούμε ότι ωφέλησε η πείρα των προηγούμενων έργων. Πάντως οι κατασκευαστές των έργων του Λαιμού εργάσθηκαν με εξυπνάδα και φαντασία.
Το πρώτο πρόβλημα που αντιμετώπισαν ήταν το ίδιο το τοπίο. Ο Λαιμός της Βουλιαγμένης είναι μία ιστορική γωνιά της Αττικής. Το σχήμα του έμεινε αναλλοίωτο επί αιώνες. Αλλά το περίεργο είναι ότι αυτή η όμορφη ακτή έμεινε αναξιοποίητη. Κανείς δεν την έβλεπε με αληθινή στοργή – κανείς δεν σκέφθηκε να παρουσιάση, να ξεσκεπάση την ομορφιά της. Η Βουλιαγμένη ήταν όμορφη, είχε θαυμάσια πλαζ, είχε πράσινο, τα είχε όλα, αλλά ήταν σαν να μην έχη τίποτε γιατί το κάθε τι ήταν πρόχειρο, απροστάτευτο, κακοβαλμένο. Η ομορφιά σκεπαζόταν από την ασχήμια. Τα διάφορα μαγειρεία που είχαν φυτρώσει εδώ κι εκεί είχαν μεταβάλει το Λαιμό σε ένα απέραντο σκουπιδότοπο και όταν άρχισαν τα έργα χρειάσθηκε να κοσκινισθεί η άμμος σπιθαμή προς σπιθαμή. «Όταν την καθαρίσαμε δεν πιστεύαμε στα μάτια μας», μου είπε ένας τεχνίτης.
[…]
Η στερεότης είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του έργου. Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό είναι η σπατάλη του χώρου. Τίποτε δεν είναι πιεστικό και στενόχωρο. «Αν ακολουθούσαμε άλλη μέθοδο θα μπορούσαμε να τριπλασιάσουμε την χωρητικότητα των αποδυτηρίων», μας είπε ένας τεχνικός. Ένα τρίτο χαρακτηριστικό είναι η πολυτέλεια. Τα τρία αυτά στοιχεία εξηγούν το ύψος του εισιτηρίου. Η πλαζ του Λαιμού είναι ίσως φτιαγμένη για μια ωρισμένη τάξη ατόμων, αλλά είναι βέβαιο ότι στα άτομα αυτά προσφέρει ό,τι καλύτερο μπορούσαν να ζητήσουν. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν – φορμάικα, πλακάκια, ξύλο και αντισκωρικά χρώματα – ήταν τα ακριβώτερα. Οι τέντες που στολίζουν την πλαζ έχουν το σχήμα νυκτερίδας. Στοιχίζουν 20.000 δραχμές και μπορούν να σκεπάσουν είκοσι περίπου άτομα. Το ένα από τα δύο μπαρ είναι από τα μεγαλύτερα που υπάρχουν στην Αθήνα. Έχει μήκος 10 μέτρων. Όλα έχουν προνοηθεί ως την τελευταία λεπτομέρεια. Ακόμη τα πλακάκια των κλειστών ντους είναι φτιαγμένα κατά έναν ειδικό τρόπο που αποσοβεί το γλίστρημα.
Ο αρχιτέκτων εφρόντισε με ιδιαίτερη στοργή να διαφυλάξη και να προβάλη τα ερείπια του ναού της Ζωστήρος Αθηνάς που βρίσκονται μέσα στο χώρο των εγκαταστάσεων. Αλλά εκείνο για το οποίο δόθηκε μάχη ήταν το πράσινο. Ο Λαιμός δεν είχε ποτέ πράσινο. Ήταν ίσως η αδυναμία του. Τώρα αρχίζει να έχη λίγο που ασφαλώς αύριο θα είναι περισσότερο. Οι κατασκευαστές του έργου δημιούργησαν καλλιεργήσιμες λωρίδες αφού προηγουμένως έσκαψαν σε βάθος 150 εκ. και έβγαλαν όλη την άμμο. Ύστερα έντυσαν μια λιθόστρωτη λεκάνη στο βάθος αυτό, την γέμισαν με χώμα και τέλος φύτεψαν λουλούδια, θάμνους και δέντρα. Έτσι η πρώτη φάση της μάχης έληξε. Τώρα το πρόβλημα είναι πώς θα προφυλάξουν τα λουλούδια και τους θάμνους από την ψιλή άμμο και την αρμύρα, που ρίχνει επάνω τους ο θαλασσινός αέρας.
[…]
Το επόμενο βήμα του «Αστέρος» θα είναι η ανέγερσις 100 οικίσκων (καμπάνες) που θα λειτουργήσουν το επόμενο καλοκαίρι. Τα έργα θα συμπληρωθούν με γήπεδα αθλοπαιδιών, ένα ξενοδοχείο 100 δωματίων και ένα νυκτερινό κέντρο. Αυτά υπολογίζεται ότι θα λειτουργήσουν το 1962.