Πόσο κοντά βρίσκεται η κοινωνία μας σε μια ακραία κατάσταση; Πόση απόσταση διανύει κανείς από την καθημερινή και νομιμοποιημένη βία στο ειδεχθέστερο έγκλημα, την ανθρωποκτονία; Πόση υποκρισία κρύβεται κάτω από τις συμβατικές οικογενειακές σχέσεις; Με αυτά τα ερωτήματα κατά νου έφυγαν οι θεατές της παράστασης Μικρές ιστορίες φόνων στην αίθουσα «Ιωνία» της Βούλας στις 5 Μαρτίου, μετά το τελευταίο θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα στους ηθοποιούς της «Τριλογίας», του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου που ενεργοποιεί με τον πιο δημιουργικό τρόπο όλα τα ανήσυχα πνεύματα της πόλης. 

Το κείμενο του νέου θεατρικού συγγραφέα Παναγιώτη Μπρατάκου είναι προκλητικό, οξύ και αιχμηρό σε κάθε του πλευρά. Η προειδοποίηση «κατάλληλη για θεατές άνω των 16 ετών» της αφίσας για την παράσταση ήταν εύστοχη και θα μπορούσε ίσως να προσθέσει κανείς και άλλες κατηγορίες θεατών που θα έβρισκαν ανάρμοστη τη γλώσσα.

Λίγες μόνο ανάσες γέλιου συγκρατούν σε μια περίεργη ισορροπία τα συναισθήματα ζόφου που εγείρουν οι μονόλογοι με σκληρές εκφράσεις. Και οι ηθοποιοί της Τριλογίας, μολονότι αποτελούν έναν ερασιτεχνικό θίασο, απέδωσαν άριστα τους χαρακτήρες, αγκαλιάζοντας με έναν πηγαίο ενθουσιασμό δύσκολους ρόλους και μεταδίδοντας ηλεκτρισμό σε όλη την αίθουσα κάθε λεπτό της απαιτητικής παράστασης.

Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Αγορά ανέδειξε με χάρη και λιτότητα τους κατά βάση παράλληλους μονολόγους, μια ιδιαίτερα απαιτητική μορφή θεατρικής γραφής για μια ερασιτεχνική παράσταση προορισμένη για το γενικό κοινό.

Η παραδοσιακή οικογένεια στο στόχαστρο

Στον πυρήνα της κριτικής που ασκεί η παράσταση βρίσκεται η παραδοσιακή οικογένεια και οι συμβατικές σχέσεις που αναπτύσσονται στο έδαφος μιας κοινωνικής παθογένειας. Οι 6 μονόλογοι εστιάζουν σε διαφορετικές πτυχές αναδεικνύοντας σύγχρονα ζητήματα:

• Την ενδοοικογενειακή βία που αναπαράγει κακοποιητικές προσωπικότητες.
• Τα ζητήματα «τιμής» ως κακοήθεις μεταλλάξεις μιας παραδοσιακής αντίληψης ιδιοκτησίας των γυναικών από τους άντρες.
• Την ομοφυλοφιλία ως αίσθημα ενοχής και πηγή ντροπής για την οικογένεια, τα ρατσιστικά εγκλήματα και τη σχέση με τους με τις ψυχικές ασθένειες.
• Τον κόσμο των εξαρτήσεων όπως συγκρούεται με τον κόσμο της κανονικότητας.
• Τα αδιέξοδα των συμβατικών γάμων που κρύβουν θανάσιμα πάθη και απιστία.

Παρούσα σε ένα δεύτερο επίπεδο ήταν μια λεπτή λοιδορία των μέσων ενημέρωσης, των δημοσιογράφων και του κόσμου ελαφρότητας και υποκρισίας που εκπροσωπούν. 

Οι πρωταγωνιστές κάθε μονολόγου ανέβαιναν σε ένα διαφορετικό εδώλιο κατηγορουμένου από το συνηθισμένο, όπου η απολογία τους έπαιρνε εξομολογητικά χαρακτηριστικά. Ενώπιον ενός αφανούς δικαστή μπορούσαν να πουν τη δική τους πραγματική ιστορία, μια εκ βαθέων εκδοχή των γεγονότων που αποκαλύπτει ότι ο θύτης μπορεί να είναι και θύμα και ότι αντίστροφα το θύμα δεν είναι πάντα αθώο του αίματος.

Μπορεί αυτή η υποκειμενικότητα, η σχετικότητα της ευθύνης, να αφορά περισσότερο την κοινωνιολογική ή ψυχο-κοινωνιολογική πλευρά των πραγμάτων και όχι την αστυνομική ή δικαστική, ωστόσο είναι μια χρήσιμη ματιά στα ακραία γεγονότα που ζούμε ανελλιπώς στην επικαιρότητα αλλά κάνουν συνήθως τους περισσότερους να «πέφτουν από τα σύννεφα».  

Μια δημιουργική παρέα

Οι ρόλοι αναδείκνυαν τις πολύ βαθιές εσωτερικές αντιφάσεις που σφραγίζουν τις εγκληματικές προσωπικότητες. Συμπεριφορές ακραίες αλλά ταυτόχρονα πολύ κοντινές. Και ήταν πολύ όμορφο που τόσο σύνθετες εικόνες έφταναν στο κοινό πειστικά και παραστατικά από μη επαγγελματίες ηθοποιούς, ανθρώπους της τοπικής κοινωνίας που διψούν για μια καλλιτεχνική έκφραση αξιώσεων.

Η «Τριλογία» είναι μια δημιουργική παρέα ανθρώπων που αποφάσισε να κάνει μια τομή και να φέρει στην πόλη πιο απαιτητικά θεάματα, μια τέχνη που πυροδοτεί σκέψεις και αφυπνίζει συνειδήσεις, μια ψυχαγωγία που αναζητά τις βαθύτερες αιτίες των φαινομένων και ταυτόχρονα αναδεικνύει εναλλακτικά μοντέλα πολιτισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι η ακτινοβολία της συλλογικότητας αυτής ενεργοποιεί τόσους νέους ανθρώπους να συμμετάσχουν ενεργά.

Με αλφαβητική σειρά τους ρόλους ερμήνευσαν οι:

Παυλίνα Αγιασοφίτη, Σόνια Αγκάτσι, Γεωργία Βώττα, Νίκος Δήμου, Λίζα Ευθυμίου, Ελεονώρα Ζερονιάν, Σαμιάντα Λάζε, Χρίστος Παπαθεοδώρου, Ελένη Σαμολαδά, Κώστας Τομαρόπουλος, Έλενα Τσαβλίρη, Ανδρέας Τσαβλίρης.

Τη σκηνοθεσία έκανε ο Δημήτρης Αγοράς με βοηθό τη Σόνια Αγκάτσι. Τον ήχο και τον φωτισμό επιμελήθηκε ο Γιόχαν Κωτσολλάρης και τις ενδυματολογικές επιλογές έκανε η Αντιγόνη Μακρή.

Η εκδήλωση έγινε με τη συνδιοργάνωση του Δήμου Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης, μετά από ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Η παράσταση προγραμματίστηκε να ανέβει εκ νέου την Κυριακή 19 Μαρτίου στο Δημοτικό Θέατρο Βάρης.