Στην αδυσώπητη μάχη των πανελληνίων

Η Μαρία Μπαδόλα τον Σεπτέμβριο θα φοιτά στη Γ’ τάξη του 2ου Λυκείου Βούλας

Γράφει η Μαρία Μπαδόλα

Για πολλά παιδιά, η Γ’ Λυκείου είναι συνυφασμένη με την πίεση, την έντονη προετοιμασία, τους ασθματικούς ρυθμούς των μαθημάτων για την κάλυψη της ύλης λόγω των πανελλαδικών εξετάσεων. Τη χρονική στιγμή που βρισκόμαστε, κάποιοι μαθητές τελειώνουν αυτό το ψυχοφθόρο και δύσκολο ταξίδι και κάποιοι άλλοι, ανάμεσά τους και εγώ, βρισκόμαστε στην αφετηρία που, στη γλώσσα των μαθητών, μεταφράζεται ως θερινή προετοιμασία.

Για να φθάσεις όμως σε αυτό το σημείο, έτοιμος και κατάλληλα εφοδιασμένος, πρέπει να έχει προηγηθεί μία ενδοσκόπηση, μία αυτοέρευνα ώστε ο μαθητής στο τέλος της Α’ Λυκείου, παρά το νεαρό της ηλικία του, την απειρία του και ίσως την ανωριμότητα που τον διέπει, να επιλέξει την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει ανάλογα με τις κλίσεις του και ποια μαθήματα του αρέσουν. Άρα η κρίση, η παιδεία, τα ενδιαφέροντα και οι γνωστικές ικανότητες αποτελούν εφαλτήριο ώστε εμείς οι μαθητές να ξεκινήσουμε τον αγώνα μας για αυτό τον δυσεπίτευκτο στόχο των πανελληνίων.

Στην ψυχοσωματική κατάσταση τώρα, τουλάχιστον τη δική μου αλλά τολμώ να πω και πολλών άλλων συνομήλικών μου, κυριαρχεί το άγχος που πολλές φορές καταλήγει να μην είναι και παραγωγικό. Το επίπεδο του άγχους βέβαια, είναι άμεσα ταυτισμένο και με στοιχεία του χαρακτήρα και τον στόχο μας. Είναι πολύ δύσκολο να αφήσεις στην άκρη τις προσωπικές σου ανάγκες, όποιες και αν είναι αυτές, για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και να θυσιαστείς στο «βωμό του διαβάσματος». Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Σίγουρα είναι κυρίαρχα η εξάντληση, η αγωνία, η ένταση κ.ά. Όσο να ‘ναι, είναι δαιδαλώδες να παραμελήσεις τον εαυτό σου, τις δραστηριότητές σου, τις κοινωνικές επαφές, την οικογένειά σου και να εστιάσεις μόνο σε ένα πράγμα.

Βέβαια, αυτή η δοκιμασία των εξετάσεων μπορεί να αποδειχθεί και ως ένα τεστ αντοχής και υπομονής. Αυτή λοιπόν η περίοδος για εμάς είναι κρίσιμη και δύσκολη, παρά το γεγονός πως σε ένα χρόνο από τώρα θα είμαστε απαλλαγμένοι. Επιπλέον, λόγω της πίεσης που δεχόμαστε, ωφέλιμο θα ήταν, εκτός από τους καθηγητές μας, τους άμεσα εμπλεκόμενους σε αυτή τη μάχη, να είναι συνοδοιπόροι και υποστηρικτές μας, η οικογένεια και οι φίλοι μας.

Σε άλλο κεφάλαιο τώρα, εντάσσεται το σύστημα εξέτασης. Κατά τη γνώμη μου είναι αρκετά δυσανάλογο και αντιφατικό, διότι το ελληνικό δημόσιο σχολείο τις περισσότερες φορές δεν πληροί τις προϋποθέσεις λόγω ανεπάρκειας μαθημάτων, κενών κ.λπ. που χρειάζεται ένας μαθητής ώστε να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις των πανελληνίων. Συνεπώς, το εκπαιδευτικό σύστημα χωλαίνει και σε αυτό έρχεται να το αντικρούσει το σύστημα εισαγωγής σε σχολές καθώς αυτό συνοδεύεται από ένα κλίμα νομοτυπίας και αυστηρότητας, κάτι πρωτόγνωρο για τους εξεταζόμενους. Συνεπώς, πολλοί μαθητές οδηγούνται σε φροντιστήρια ή ιδιαίτερα μαθήματα, προσθέτοντας ένα ακόμα έξοδο στον οικογενειακό προϋπολογισμό.

Τέλος, οι πανελλήνιες και το σύστημα πιέζουν ψυχικά εμάς του μαθητές, που δεν λαμβάνουμε ερεθίσματα παιδείας και γινόμαστε θύματα της στείρας παροχής γνώσεων. Εξαιτίας λοιπόν του ασφυκτικού κλοιού που διαμορφώνεται γύρω από τους νέους, παραγκωνίζεται η καλλιέργεια της προσωπικότητας, η ολόπλευρη γνώση και εμείς οι νέοι δυστυχώς μαθαίνουμε άρτια συγκεκριμένες δεξιότητες και «παραμελούμε» τους στοιχειώδεις κανόνες συμπεριφοράς, παιδείας και ήθους.

Όμως, αξίζει όλοι να προσπαθήσουμε και αυτός ο αγώνας κρίνεται αξιέπαινος. Μην ξεχνάμε πως όσοι επιλέξαμε να αγωνιστούμε στην αδυσώπητη μάχη, είμαστε ήρωες ανεξαρτήτως μορίων, σχολών και αποτελεσμάτων. Και μία τελευταία συμβουλή! Για να βγούμε αλώβητοι και να αντέξουμε, γεμάτοι ψυχικά αποθέματα από αυτή τη δοκιμασία των εξετάσεων, επιβάλλεται να συνεχίσουμε κάτι που μας αρέσει, που μας εμπνέει, κάτι που τονώνει τη διάθεσή μας και την αυτοπεποίθησή μας και ίσως έτσι να καταφέρουμε να απεγκλωβίσουμε και το άγχος.

Καλή τύχη σε όλους!


Πηγή illustration: Karine Azizyan via Dribbble