Πανελλήνιες εξετάσεις: Ένα χρόνο μετά…

Ο Γιώργος Χρυσανθάκης είναι πρωτοετής φοιτητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης & Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών

Γράφει ο Γιώργος Χρυσανθάκης

Τις μέρες που διανύουμε συμπληρώνεται ένας χρόνος από τις περσινές πανελλήνιες, στις όποιες είχα συμμετάσχει ως υποψήφιος της θεωρητικής κατεύθυνσης (1ο επιστημονικό πεδίο). Κατά τη διάρκεια των δύο χρόνων που προηγήθηκαν των εξετάσεων υποβλήθηκα στη σχετική εντατική προετοιμασία.

Αρκετές φορές με κατέλαβε αγωνία, καθώς λόγω της εκτεταμένης πίεσης πολλές φορές ήμουν σε μια κατάσταση διαρκούς έντασης και ταραχής. Συνεχές διάβασμα, πολλά φροντιστηριακά και σχολικά μαθήματα αποτελούσαν την καθημερινότητά μου, η οποία δεν άλλαξε ούτε στις διακοπές του καλοκαιριού, των Χριστουγέννων και του Πάσχα. Το ζητούμενο της προετοιμασίας ήταν η αυτολεξεί αποστήθιση μεγάλων σε έκταση κείμενων και ειδικότερα σε μαθήματα όπως η ιστορία, στην οποία ελάχιστες μόνον παρεκκλίσεις από τη «στείρα αποστήθιση» γινόταν αποδεκτές. Επρόκειτο για μία διαδικασία «μηχανική», ελάχιστα παραγωγική για την επίτευξη του πολυπόθητου στόχου: μίας θέσης στο πανεπιστήμιο.

Όταν διένυα τις δύο τελευταίες εβδομάδες της προετοιμασίας, αλλά και κατά τη διάρκεια των εξετάσεων η αγωνία μου είχε φτάσει στην κορύφωσή της. Παρόλα αυτά προσπάθησα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου, προκειμένου να αντιμετωπίσω τα ζητούμενα των θεμάτων όσο πιο αποτελεσματικά ήταν δυνατό. Κατά την ταπεινή μου άποψη, ο διαγωνισμός των εισαγωγικών εξετάσεων στα ΑΕΙ είναι μία πολύ απαιτητική και εξαντλητική δοκιμασία, στο πλαίσιο της οποίας ο υποψήφιος, προκειμένου να επιτύχει τον στόχο του, πρέπει να είναι απολύτως προσηλωμένος σε αυτόν, καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, καθώς η κάθε ημέρα είναι απαραίτητη για την επιτυχία της προετοιμασίας του.

Παρόλ’ αυτά, όπως ανέφερα και παραπάνω, οι μέθοδοι της παπαγαλίας μπορεί να θεωρούνται μη παραγωγικοί και μερικές φορές «μηχανικοί», αποτελούν όμως μια μέθοδο ώστε να καταστήσουν τον διαγωνισμό των πανελληνίων αντικειμενικό. Από την άλλη πλευρά, ως βελτιωτικό μέτρο, προκειμένου να περιοριστεί η αυτολεξεί αποστήθιση, θα μπορούσε να αποφασιστεί η συμπερίληψη θεμάτων που θα βασίζονταν στην κρίση του υποψηφίου, έχοντας ως σκοπό να αναδείξουν εάν και κατά πόσο έχει κατανοήσει το περιεχόμενο της εξεταστέας ύλης που του έχει δοθεί, αλλά και την προσωπικότητά του.

Σήμερα πλέον όλα αυτά φαντάζουν πιο μακρινά. Το πανεπιστήμιο έχει άλλη λογική, αλλά και δυναμική. Το κλίμα είναι διαφορετικό, «ακαδημαϊκό», πιο κριτικό και ασφαλώς πιο αποπροσωποποιημένο. Κάθε φοιτητής κινείται με τους δικούς του ρυθμούς που εμφανώς διαφέρουν από αυτούς των πανελληνίων. Η προετοιμασία των εξετάσεων δεν βασίζεται στην αποστήθιση. Αντιθέτως, καθιστά απαραίτητη την κατανόηση της προβληματικής κάθε μαθήματος. Τα θέματα των εξετάσεων δεν έχουν ως απαίτηση την αυτολεξεί αναγραφή του περιεχομένου κάποιου συγγράμματος, αλλά την κατανόηση, η οποία αναδεικνύεται μέσω ερωτήσεων που βασίζονται στην κρίση του φοιτητή. Υπό την έννοια αυτή, η μέθοδος αυτή εξέτασης θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και για τις πανελλήνιες εξετάσεις.


Πηγή illustration: Ramy Wafaa via Dribbble