Στα ακουστικά και στα ηχεία των εφήβων ήταν ο Mad Clip, όμως στο διάζωμα της παραλιακής, απέναντι από την εκκλησία της Παναγίας Φανερωμένης στη Βουλιαγμένη και μέσα στις στραπατσαρισμένες λαμαρίνες κειτόταν ο Πίτερ Αναστασόπουλος, ένας αμφιλεγόμενος καλλιτέχνης 34 ετών που γνώρισε όσο λίγοι τη μετεωρική επιτυχία και καταξίωση, για να καταλήξει σε ένα σφοδρότατο μοιραίο τροχαίο ατύχημα στις 2 Σεπτεμβρίου.

Το σημείο της πρόσκρουσης από το πρώτο πρωινό μετά την είδηση του θανάτου του έχει μετατραπεί σε ένα άτυπο εικονοστάσι, έναν τόπο απόδοσης τιμών και απόθεσης κτερισμάτων από ανώνυμους φίλους και φαν, τους οποίους ο απρόσμενος θάνατος του καλλιτέχνη κλόνισε.

Και βέβαια μπροστά στον θάνατο ενός νέου ανθρώπου στέκεται κανείς με οδύνη. Στην περίπτωση όμως του Mad Clip, αντί το τραγικό συμβάν να γίνει αφορμή για αναστοχασμό μιας συλλογικής κουλτούρας που μαζί με ατυχείς συγκυρίες οδήγησε σε έναν θάνατο, για ένα κομμάτι νέων ανθρώπων γίνεται καύσιμο για την ενίσχυση της μυθολογίας της ταχύτητας στη βάση της οποίας βρίσκεται η τοξική αρρενωπότητα. Το πώς λειτούργησε ο θάνατός του για μια μερίδα πιστών ακολούθων του φάνηκε την ημέρα της κηδείας του Mad Clip στο Παλαιό Φάληρο. Μαρσάροντας τα μηχανάκια τους έξω από την εκκλησία, άφησαν καυσαέρια και καπνό από τα λιωμένα ελαστικά να αναδύονται επί ώρα στον αέρα σαν το δικό τους μυστικιστικό λιβάνι που θα αναπαύσει την ψυχή του.

Τι άλλο εκτός από απεγνωσμένη επίδειξη κυριαρχίας σε βάρος των άλλων είναι η οδηγική συμπεριφορά ενός «κάγκουρα» που προβάλλει το εγώ του σε ένα μετασκευασμένο όχημα πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ το οποίο σαν κινητή βόμβα απειλεί ό,τι κινείται γύρω του; Η πραγματικότητα είναι ότι όση αξία έδινε η περσόνα του Mad Clip μέσα από τους ακραία σεξιστικούς και κατάφορτους από στερεότυπα στίχους του στη γυναικεία ύπαρξη, τόση αξία έδινε και ο οδηγός Πίτερ Αναστασόπουλος στους τυχαίους περαστικούς γύρω του κατά τις στιγμές που οι γιγάντιες μηχανές των οχημάτων που οδηγούσε κατανάλωναν λίτρα καυσίμων για να αγγίξουν τα όριά τους. Πλευρά της τάσης για έμφυλη κυριαρχία είναι και η υιοθέτηση μιας βίαιης και αντικοινωνικής οδηγικής συμπεριφοράς. Είναι μία ακόμη ανδρική αποκλειστικότητα.

Το φαινόμενο και η κουλτούρα της κόντρας είναι ιδιαίτερα οικεία στα νότια προάστια και ειδικά στον Δήμο Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης. Συγκεκριμένα και γνωστά σε όλους σημεία στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, στην παραλιακή και βέβαια στα Λιμανάκια της Βάρκιζας γίνονται τακτικά χώροι συνεύρεσης οδηγών αυτής της ιδεολογίας μαζί με κινητήρες πολλών αλόγων. Αντίθετα από ό,τι πιστεύεται, η επικίνδυνη αυτή δραστηριότητα η οποία φυσικά απαγορεύεται με βαριές διοικητικές ποινές, παρακολουθείται και καταστέλλεται τακτικά από την Ελληνική Αστυνομία. Ένα ειδικό σώμα της Τροχαίας, η Ομάδα Ελέγχου και Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων, ασχολείται ειδικά με το ζήτημα αυτό. Από τα στοιχεία που έχει ανακοινώσει η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής προκύπτει ότι μόνο για φέτος (ένα χρόνο που ίσχυε και lockdown) έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι τον Σεπτέμβριο 10 τέτοιες μεγάλες επιχειρήσεις. Κατανοεί κανείς την έκταση του φαινομένου από τη συγκομιδή των αστυνομικών αρχών: Μόνο στην Αττική από τον Ιανουάριο του 2021 έχουν αφαιρεθεί 333 άδειες κυκλοφορίας, 383 διπλώματα οδήγησης και έχουν ακινητοποιηθεί 113 οχήματα σε εξορμήσεις για αυτοσχέδιους αγώνες. Σύμφωνα με τον ΚΟΚ (άρθρο 8) το πρόστιμο για οδήγηση οχημάτων με σκοπό τον εντυπωσιασμό και η τέλεση αυτοσχέδιων αγώνων τιμωρείται και με πρόστιμο 700 ευρώ εκτός από αφαίρεση στοιχείων κυκλοφορίας για 30 ημέρες.

Προφανώς, η ένταση της αστυνόμευσης –ακόμη και αν μπορούσε το κράτος να διαθέσει έναν τροχονόμο για κάθε 500 μέτρα κεντρικής αρτηρίας κάθε βράδυ– δεν αποτελεί πανάκεια. Η νοοτροπία της αυτοπραγμάτωσης μέσω των δυνατών κινητήρων είναι μια αντι-κουλτούρα που θα έλεγε κανείς ότι τροφοδοτείται και νοηματοδοτείται από την ενίσχυση των μέτρων καταστολής. «Είμαι κοντράκιας, τι να κάνουμε;» είπε ο Mad Clip με σοκαριστική στο φως της κατάληξής του φυσικότητα, μπροστά στην κάμερα του κινητού του, ανεβάζοντας ένα βίντεο όπου προσπαθούσε να εξηγήσει ένα επεισόδιο σύλληψής του τον φετινό Φεβρουάριο, όταν ξέφυγε από τους αστυνομικούς που τον καταδίωξαν στην παραλιακή, για να κάνει συμπλοκή με άλλους αστυνομικούς σε στενά, όπου υποστηρίζει ότι δεν έτρεχε καθόλου. Είναι μια φιλοσοφία που μπορεί να συμπυκνωθεί στους στίχους ενός τραγουδιού του γραφικού καλλιτέχνη Γιώργου Πιλάλα: «Όσο θα υπάρχουν μπάτσοι, εμείς θα είμαστε καπάτσοι»…

Ο σκληρός πυρήνας των ανθρώπων της κουλτούρας αυτής πλαισιώνεται από μια μεγάλη ζώνη αφέλειας και ανοχής. Από ανθρώπους που θεωρούν φάση την ανορθόδοξη οδήγηση, μέσο εντυπωσιασμού ένα όχημα, φλωριά την πιστή τήρηση του ΚΟΚ. Έτσι αναπτύσσεται η τόσο επικίνδυνη για το κοινωνικό σύνολο (εκτός από αυτοκαταστροφική) κοινωνική στάση, ως μια απλή αλλά επικίνδυνη απόκλιση, που απλώς εκκρίνει αδρεναλίνη. Η αντιμετώπιση του φαινομένου δυστυχώς πρέπει να φτάσει όσο βαθιά φτάνουν οι ρίζες του.