Του Θεόδωρου Γεωργίου*
Θα ξεκινήσω την πολιτικο-θεωρητική ανάλυσή μου με βιώματα και εμπειρίες που έχω ζήσει και ζω και στη δική μας, την ελληνική κοινωνία, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές κοινωνίες. Όταν άρχισα σταδιακά να ενηλικιώνομαι και ενώ ήδη είχα διαμορφώσει μια πρώτη εικόνα για τον εαυτό μου στην κοινωνία (είχα, εννοείται, «κοινωνικοποιηθεί»!) βρέθηκα μπροστά στο εξής περιστατικό: η μητέρα και η μικρή κόρη της (ήταν δεν ήταν 5 ή 6 ετών) κάνουν μια βόλτα στο πάρκο και όταν η μικρή σκύβει να μαζέψει ένα σκουπίδι (ένα χαρτάκι), η μητέρα της σε έξαλλο γλωσσικό ύφος της λέει: «άφησε κάτω τα σκουπίδια». Μα η δασκάλα μας μου είπε να «μαζεύουμε» τα σκουπίδια όταν και όποτε τα βρίσκουμε, απάντησε η μικρή κόρη στη μητέρα της. «Ναι, αλλά αυτά δεν τα πετάξαμε εμείς» ήταν η αφοπλιστική απάντηση της μητέρας. Τι θέλω να πω με την αφήγηση αυτού του περιστατικού; Θέλω να υποστηρίξω, ότι η ελληνική πολιτική κοινωνία ενώ έχει κάνει αλματώδη βήματα στους τομείς της πολιτικής συνείδησης, έχει χάσει τον έλεγχο στην οργάνωση της καθημερινής ζωής, στο επίπεδο του κοινωνικού βιόκοσμου, όπως λέμε εμείς οι επιστήμονες.
Έζησα επί είκοσι χρόνια στη Γερμανία (σε όλες τις μεγάλες πόλεις της γερμανικής πολιτικής κοινωνίας όπως π.χ. στο Βερολίνο, στο Μόναχο και στη Φρανκφούρτη) και εξομολογούμαι, από αυτή την δημοσιογραφική στήλη, ότι δεν αισθάνθηκα και δεν αντιλήφθηκα ποτέ «τι είναι σκουπίδια»! Όποτε έβγαινα από το σπίτι μου να πάω στο πανεπιστήμιο, στην αγορά, στο κέντρο, στον περίπατο, στο δάσος, σε όλες τις διαδρομές μου δεν έβρισκα «τίποτα» που θα μου έλεγε ότι δεν ανήκει στην κοινωνική δραστηριότητα. Ότι είναι σκουπίδι! Το «αποτσίγαρο» δεν υπήρχε στο γερμανικό κοινωνικό βιόκοσμό μου. Εδώ στην Ελλάδα βρίσκεται παντού και λες πως η χώρα αυτή «χτίσθηκε» με αποτσίγαρα! Αλλά ας μην μιλήσουμε για το πώς «χτίσθηκε» εδώ και εβδομήντα χρόνια αυτός ο τόπος (1950 – 2020).
Μετά εγκαταστάθηκα στη Βούλα και έγινα δημότης στον Δήμο των 3Β. Στην πρώτη φάση κατάλαβα ότι η ελληνική κοινωνία σε συγκριτική αναφορά προς την γερμανική κοινωνία έχει συνηθίσει να «ζει αγκαλιά» με τα σκουπίδια. Αργότερα συνειδητοποίησα ότι ο Δήμαρχος Γρηγόρης Κωνσταντέλλος επεξεργάσθηκε ένα σχέδιο περισυλλογής των απορριμμάτων το οποίο όχι μόνον είναι πρωτοποριακό, αλλά επιπλέον παίζει τον ρόλο του δημόσιου παιδαγωγού. Ο Κωνσταντέλλος ως πολιτικός ηγέτης στο Δήμο μας λέει με το πρόγραμμά του: «Πληρώνω όσο πετάω» τα εξής δύο «πράγματα» (με την φιλοσοφική έννοια του όρου): Πρώτον στην οικονομικο-τεχνική βάση, ότι ο δημότης και ο κάτοικος που οργανώνει την καθημερινή ζωή του σε σχέση με τα σκουπίδια κατανοεί ότι η συνεισφορά του στα δημοτικά τέλη συνδέεται με την δημόσια στάση του σε σχέση με την περισυλλογή των σκουπιδιών. Και το δεύτερο σημείο, το οποίο, κατά την θεμελιωτική και οργανωτική άποψη που έχω ως πολιτικός φιλόσοφος είναι το εξής: ότι το πρόγραμμα του Κωνσταντέλλου λειτουργεί σε συνειδησιακή-παιδαγωγική βάση όσον αφορά στη δημόσια και λειτουργικά αποτελεσματική συμπεριφορά των πολιτών και των δημοτών. Δεν μπορούν τελικά όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως ασυνείδητοι να ζουν ανάμεσά μας στην πολιτική και δημοτική κοινωνία μας.
Αξίζουν συγχαρητήρια στον Δήμαρχο κύριο Γρηγόρη Κωνσταντέλλο, ο οποίος αποφάσισε με την πλειοψηφία της Δημοτικής Αρχής να εφαρμόσει αυτό το ορθολογικό πρόγραμμα περισυλλογής των σκουπιδιών με κωδικό όνομα: «Πληρώνω όσο πετάω». Μ’ αυτό το πρόγραμμα θα «ξεβρωμίσει» ολόκληρη η παραλιακή ζώνη, η οποία εδώ και δεκαετίες βρίσκεται στα χέρια επιχειρηματιών (δήθεν και ψευδωνύμων) που μετατρέπουν την ευρύτερη περιοχή μας σε «χαβούζα», σε απέραντο σκουπιδότοπο. Το ορθολογικό σύστημα περισυλλογής απορριμμάτων στο Δήμο των 3Β απαλλάσσει την παραλιακή ζώνη από το καθεστώς της «Χαβούζας» το οποίο την χαρακτηρίζει επί δεκαετίες.
Υ.Γ.: Ο Γερμανός καθηγητής μου Jürgen Habermas, κορυφαίος φιλόσοφος στην εποχή μας σε διεθνές επίπεδο κατοικεί στο προάστιο του Μονάχου που ονομάζεται: Staznberg. Ποτέ μα ποτέ δε σκέφθηκε να γράψει ένα τέτοιου τύπου κείμενο όπως αυτό που γράφω εγώ, ως μαθητής του. «Πώς μαζεύονται τα σκουπίδια»! Αυτή, τελικά είναι και η πολιτική και η πολιτισμική διαφορά ανάμεσα στη Γερμανία και την Ελλάδα.
*Ο Θεόδωρος Γεωργίου είναι πολιτικός φιλόσοφος και δημότης στον Δήμο των 3Β