Είναι ο πιο έμπειρος αυτοδιοικητικά δημοτικός σύμβουλος στα 3Β και από τις 9 Ιανουαρίου είναι ο νέος πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης. Ο Διονύσης Γεωργουλόπουλος κατά τη μακρά του πορεία στην τοπική πολιτική σκηνή η οποία ξεκίνησε με τις εκλογές της μεταπολίτευσης, το 1975, έχει καθίσει ξανά στη θέση του προέδρου στο Δημοτικό Συμβούλιο Βουλιαγμένης πλάι στον Δήμαρχο Γρηγόρη Κασιδόκωστα. Ενώ κατά τα χρόνια 2011-2014, όταν ο Γρηγόρης Κωνσταντέλλος βρισκόταν στη μείζονα αντιπολίτευση υπήρξε ο προερχόμενος από την παράταξή του αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης.
Εμπειρία και ευγένεια, σοβαρότητα και γνώση της διαδικασίας, σεβασμός στο διάλογο και στους κανόνες της ευπρέπειας, δημοκρατικός ήθος: Αυτές είναι οι αρχές που συνοδεύουν την πορεία του Διονύση Γεωργουλόπουλου στα τοπικά και τις οποίες θα κληθεί μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2023 από τη θέση του προέδρου να θέσει στην υπηρεσία της παραγωγής δημοτικού έργου στα 3Β.
Όπως θυμάται, μιλώντας στον «Δημοσιογράφο», η πρώτη του ενασχόληση με τα κοινά ήταν στα 1970-71 όταν κλήθηκε να συμπληρώσει τη σύνθεση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου πριν καν γραφτούν τα παιδιά του στο σχολείο. «Στη Βουλιαγμένη ήρθα το 1968. Δούλευα τότε 12 ώρες στο εργοστάσιο και πήγαινα με τη συγκοινωνία. Επιστρέφοντας σπίτι περνούσα από τον Θανάση τον μπακάλη στην πλατεία επιστρέφοντας σπίτι και εκεί μέσα σύχναζαν οι παλιοί ντόπιοι, ο Χρυσοχόου, ο Βέττος, ο Διαμαντίδης όπου τους έβρισκες στο πόδι να πίνουν κρασί». Εκεί έκανε ο Διονύσης Γεωργουλόπουλος τις πρώτες ζυμώσεις. Τότε κοινοτάρχης στη Βουλιαγμένη ήταν ο Πάνος Αδαμόπουλος «ένα σεβαστό πρόσωπο με κύρος», όπως θυμάται ο σημερινός πρόεδρος. «Έμπαινες στο Κοινοτικό Συμβούλιο και στεκόσουν με δέος. Ήταν άνθρωποι σοβαροί, αξιοσέβαστοι όλοι».
Στις πρώτες τοπικές εκλογές της μεταπολίτευσης το φαβορί στη Βουλιαγμένη ήταν ο Πατρίκιος Καραγεώργος ο οποίος εξελέγη άνετα νέος κοινοτάρχης. Ο Γεωργουλόπουλος έθεσε υποψηφιότητα με τον αντίπαλο, τον Λευτέρη Αθηνιωτάκη, και παρότι πρωτόβγαλτος κατόρθωσε να εκλεγεί. Έκανε προεκλογική εκστρατεία γυρνώντας τα σπίτια πάνω σε ένα μηχανάκι, σε μια εποχή που στη Βουλιαγμένη η απογραφή έδειχνε 1.500 κατοίκους και στις εκλογές ψήφισαν περίπου οι μισοί, 750 άτομα.
Ο ίδιος θυμάται τους εκλογικούς σταθμούς: «Το 1978 διαφώνησα με τον Αθηνιωτάκη και έκανα δικό μου συνδυασμό. Βγήκα εγώ αντιπολίτευση στον Καραγεώργο. Κατέβηκα ξανά το 1982 με το χρίσμα της Νέας Δημοκρατίας πάλι απέναντι από τον Πατρίκιο. Την υποψηφιότητά μου υποστήριξε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, χωρίς καν να τον γνωρίζω». Το 1986 ωστόσο ανατέλλει το αυτοδιοικητικό άστρο του Γρηγόρη Κασιδόκωστα. Ο Διονύσης Γεωργουλόπουλος ξεκίνησε μαζί του με επιτυχία και στις δύο πρώτες θητείες του Κασιδόκωστα, από το 1987 ως το 1994, ήταν ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Βουλιαγμένης, ο «νούμερο 2» της πόλης. Μετά από δύο θητείες όμως επήλθε η ρήξη. «Κάποια πράγματα δεν μου άρεσαν με τον Γρηγόρη» εξηγεί σιβυλλικά χωρίς να θέλει να επεκταθεί σε λεπτομέρειες. Ωστόσο τότε θεώρησε ότι το «γυαλί» ράγισε οριστικά στις πολιτικές τους σχέσεις και έκτοτε παρότι δέχτηκε προτάσεις συνεργασίας, όπως το 2010, ποτέ δεν επέστρεψε.
Στις δύο αυτοδιοικητικές θητείες μεταξύ 1998-2006 ο Διονύσης Γεωργουλόπουλος πολιτεύτηκε στην Νομαρχία Ανατολικής Αττικής. Στην πρώτη θητεία εξελέγη με τον Δημήτρη Φράγκο στη διοίκηση, στη δεύτερη θητεία δεν κατόρθωσε να εκλεγεί. Στις δημοτικές εκλογές του 2006 επέστρεψε στα δημοτικά της Βουλιαγμένης και εξελέγη στην αντιπολίτευση του Γρηγόρη Κασιδόκωστα με τον συνδυασμό του Δημήτρη Τζιώτη. «Αντικασιδοκωστισμός;», τον ρωτήσαμε. Και η απάντησή του: «Δεν θα το έλεγα. Όμως από τη στιγμή που έφυγα το 1994, δεν μπορούσα να επιστρέψω. Διότι θα με ρωτούσε κανείς, πότε είχα δίκιο και πότε άδικο, θα ήταν ανακόλουθο». Και πρόσθεσε: «Πρέπει να σου πω ότι αυτό που βλέπουμε σήμερα στην αντιπολίτευση του Δημοτικού μας Συμβουλίου, αυτή την άρνηση σε όλα, εγώ που έκανα πολλά χρόνια στη θέση αυτή, ποτέ δεν το ακολούθησα. Ψήφιζα όλα τα σημαντικά έργα της πόλης γιατί τα θεωρούσα έργα όλων».
Το 2010 ο «Καλλικράτης» τα άλλαξε όλα και η Βουλιαγμένη κλήθηκε να ενωθεί με τη Βούλα και τη Βάρη. Ο Γρηγόρης Κωνσταντέλλος που έφτιαχνε τότε συνδυασμό έκανε «κρούση» στον Διονύση Γεωργουλόπουλο και συναντήθηκε μαζί του στο Aqua Marina. «Μου άρεσε το στήσιμό του και η σκέψη του. Είπα ότι θα το σκεφτώ. Μετά τη δεύτερη συνάντησή μας είδα ότι ο άνθρωπος αυτός κατέχει τα πράγματα της τοπικής αυτοδιοίκησης και το μυαλό του παίρνει στροφές. Στην τρίτη συνάντηση του είπα ότι αν πολιτευτώ, θα πάω μαζί του», λέει για τον σημερινό Δήμαρχο. Όπερ και εγένετο.
Σήμερα ανακεφαλαιώνει ο Διονύσης Γεωργουλόπουλος: «Δεν έχω μετανιώσει ούτε στιγμή. Ο τόπος μας έχει ωφεληθεί από τον Κωνσταντέλλο ως Δήμαρχο. Το 1975 που ξεκίνησα, όπως και πάντα, η Βουλιαγμένη ήταν ένα πάρα πολύ όμορφο μέρος. Δεν την έκανε κάποιος όμορφη, είναι από μόνη της. Έγιναν έργα από τον Πατρίκιο και τον Κασιδόκωστα. Όμως πολύ σοβαρά έργα έγιναν και τώρα, όπως τα αντιπλημμυρικά, αυτό είναι κάτι αναμφισβήτητο».
Ως προς τις αντιδράσεις κατοίκων για τη μαρίνα Βουλιαγμένης, ο Διονύσης Γεωργουλόπουλος είναι σαφής: «Δικαίωμά τους να προσφύγουν, πρέπει όμως να καταλάβουν κάτι: Δεν μπορούμε να λέμε ότι η Βουλιαγμένη είναι το καλύτερο προάστιο και άρα πρέπει να μένει πάντα στάσιμη. Γιατί κάναμε άσφαλτο, γιατί κάναμε αντιπλημμυρικά έργα; Αν πατούσαμε στο χώμα θα ήταν καλύτερα; Αν θέλουμε να είναι η ακριβότερη πόλη της Ελλάδας, πρέπει να έχει και τις καλύτερες υποδομές».