ΑΟΒ – Κυανούς Αστήρ: Ο ρομαντισμός του γηπέδου επέστρεψε

Τη δεκαετία του ’90 ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με ελληνικό γήπεδο. Ήταν η τελευταία εποχή που ακόμα η λέξη «γήπεδο» σήμαινε κάτι παραπάνω από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα που διαρκούσε ενενήντα λεπτά. Το γήπεδο ήταν μια γλυκιά ιεροτελεστία που ξεκινούσε από τη Δευτέρα και σταματούσε με το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή. Το χαρτζιλίκι για το κυλικείο του σχολείου παρέμενε καθόλη την εβδομάδα στην τσέπη του παντελονιού για να αξιοποιηθεί στην αγορά ενός μαγικού χαρτιού που θα σου επέτρεπε να μπεις στον ναό να απολαύσεις τους έντεκα ήρωές σου. Δεν ήταν μόνο η νίκη, δεν ήταν η εφήμερη χαρά, ήταν κάτι παραπάνω. Ήταν το μαγικό ταξίδι που ξεκινούσε -τότε- από την πλατεία της Βούλας με το Α2 με προορισμό το Σύνταγμα και στη συνέχεια ποδαράτο μέχρι την Ομόνοια και από εκεί με τον ηλεκτρικό για τον σταθμό του Περισσού. Ήταν η γλυκιά μυρωδιά των «βρώμικων». Το φελιζόλ που το τοποθετούσες στις τσιμεντένιες εξέδρες για να μη λερώσεις το παντελόνι σου. Ήταν ο κλασικός πωλητής εντός των κερκίδων που πουλούσε αναψυκτικά και πασατέμπο. Ήταν η μαγεία της σκεπαστής που τις περισσότερες φορές δεν προλάβαινες να δεις τα γκολ της ομάδας, γιατί ο χορός και το τραγούδι δεν σταματούσε ποτέ. Ήταν η προσμονή να επιστρέψω σπίτι και να δω στην Αθλητική Κυριακή τα γκολ, τις φάσεις. Ωραίες εποχές, αθώες, ρομαντικές οι οποίες δεν θα επιστρέψουν ποτέ ξανά, και η σημερινή γενιά δεν θα νιώσει την πραγματική μαγεία που μας προσέφεραν τα κυριακάτικα μεσημέρια.

Αφορμή για τη μεγάλη εισαγωγή του κειμένου στάθηκε ο ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ της Βουλιαγμένης και του Αστέρα Βάρης που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου στο πλαίσιο του κυπέλλου της ΕΠΣΑΝΑ στη φάση των «16». Παρακολουθώντας την αναμέτρηση, μου ήρθαν στο μυαλό πολλές εικόνες από την δεκαετία του ’90. Το κρύο ήταν τσουχτερό παρά το γεγονός ότι ο αγώνας διεξήχθη το μεσημέρι, ο ισχυρός βοριάς σφυροκοπούσε τις πλάτες των 22 ποδοσφαιριστών αλλά και των 150 περίπου φίλων των δύο ομάδων και εραστών της στρογγυλής θεάς. Αυτοί εκεί, με μπουφάν, κασκόλ, γάντια να επιμένουν να στέκονται όρθιοι στις τσιμεντένιες εξέδρες του Δημοτικού Αθλητικού Κέντρου της Βουλιαγμένης και να βλέπουν ποδόσφαιρο. Δεν είναι το θέαμα που θα σου προσφέρουν δύο ομάδες που αγωνίζονται στη Γ’ εθνική και στη Β’ κατηγορία Αττικής, είναι ο ρομαντισμός που πηγάζει από όλο αυτό. Είναι άνθρωποι που αγαπούν πρώτα απ’ όλα το άθλημα και μετά τις ομάδες τους χωρίς να έχουν κανένα οικονομικό όφελος παρά μόνο …χασούρα. Το έβλεπες στα μάτια τους, στις αντιδράσεις τους, ότι γουστάρουν να βλέπουν μπάλα.

Οι πρόεδροι των δύο συλλόγων, εκεί, κοντά στα «παιδιά» τους. Ο Γιάννης Ασλανίδης πρόεδρος του ΑΟΒ και πιστός στρατιώτης του Ομίλου τα τελευταία …39 χρόνια, να έχει αναλάβει τον ρόλο του ελεγκτή εισιτηρίων. Γιατί με κάποιον τρόπο πρέπει να υπάρχουν έσοδα για να «βγει» η χρονιά. Από την άλλη πλευρά, ο Δημήτρης Πάπιος, ο πρόεδρος του Αστέρα Βάρης και στυλοβάτης της ομάδας. Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες και μεγάλα άγχη. Το πακέτο με τα τσιγάρα που κρατούσε στωικά δίπλα του, μπορεί και να είχε τελειώσει από το πρώτο ημίχρονο και ενώ το αποτέλεσμα ήταν στο 0-0. Μόλις η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα της Βουλιαγμένης, φαίνεται να ανακουφίστηκε αλλά δεν το πανηγύρισε για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν ο σεβασμός προς τον αντίπαλο και ο δεύτερος λόγος ήταν ότι έχει φορέσει στο παρελθόν ο ίδιος τη φανέλα του ΑΟΒ. Απλά, ρομαντικά πράγματα. Ναι, συμβαίνουν ακόμα εν έτει 2021 στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και μόλις ο διαιτητής της αναμέτρησης σφύριξε για τελευταία φορά, όλοι οι φίλαθλοι αποχώρησαν μαζί, δίνοντας εκατέρωθεν συγχαρητήρια.

Για την ιστορία και μόνο, ο Αστέρας Βάρης όντας καλύτερος και πιο έμπειρος, νίκησε με 1-0 παίρνοντας την πρόκριση για τους «8» του κυπέλλου της ΕΠΣΑΝΑ. Το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης το πέτυχε ο Αστέριος Μπελεβράκης στο 47ο λεπτό με όμορφο πλασέ μέσα από την περιοχή. Να σημειώσουμε πως τις δύο ομάδες τις χωρίζουν δύο κατηγορίες και οι στόχοι που έχουν θέσει οι διοικήσεις των συλλόγων είναι τελείως διαφορετικοί. Ο μεν Αστέρας Βάρης αγωνίζεται στη Γ’ Εθνική κατηγορία, με στόχο αρχικά την παραμονή της ομάδας, ενώ ο ΑΟΒ αγωνίζεται στη Β’ κατηγορία ΕΠΣΑΝΑ. Παρά τη μεγάλη διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων, η Βουλιαγμένη αποδείχθηκε σκληρό καρύδι, καθώς δυσκόλεψε σε μεγάλο βαθμό τον Αστέρα Βάρης.

Ευχή όλων, ο Αστέρας Βάρης να κατακτήσει για δεύτερη φορά στην ιστορία του το Κύπελλο ΕΠΣΑΝΑ μετά από τη σεζόν 2011- 2012. Μάλιστα, η ομάδα της Βάρης υπήρξε δύο φορές φιναλίστ στο θεσμό, τις σεζόν 2003-2004 και 2010-2011 καθώς επίσης και μια ακόμα ομάδα του Δήμου έχει φτάσει στον τελικό, ο Άρης Βούλας την σεζόν 2018-2019.