Ένας θεατράνθρωπος που σε όλη του τη διαδρομή συνδύασε την εκπαίδευση με τη δραματική δημιουργία συμπληρώνει φέτος δύο δεκαετίες προσφοράς στον Δήμο Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης. Ο Μενέλαος Ντάφλος, η ψυχή της Ερασιτεχνικής Θεατρικής Ομάδας της Κοινωνικής Υπηρεσίας του Δήμου, μίλησε στον «Δημοσιογράφο» για τη μεγάλη του πορεία.
Το θέατρο ήταν η αιτία για να χάσει ο Μενέλαος Ντάφλος την πρώτη του εργασία ως δασκάλου. Πρωτοδιόριστος στην Κεφαλλονιά, έχοντας ήδη σπουδάσει θέατρο και δραματοθεραπεία στο Λονδίνο, οργάνωσε μια μικτή θεατρική ομάδα μαθητών και γονέων με στόχο να ανεβάσει την Αντιγόνη του Σοφοκλή. Ήταν όμως τα χρόνια της δικτατορίας και ο σκηνοθέτης δεν πέρασε από τα …τεστ κοινωνικών φρονημάτων της εποχής. Οι αρχές ανησύχησαν για τα τυχόν ανατρεπτικά μηνύματα που θα περνούσε στους νεαρούς ηθοποιούς. Η απόλυση ήρθε λίγο αργότερα και η Αντιγόνη δεν παίχτηκε ποτέ…
Η αποκατάσταση της δημοκρατίας τον επανέφερε στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση την οποία και υπηρέτησε για 34 χρόνια στις αίθουσες διδασκαλίας αλλά και ως στέλεχος της εκπαίδευσης και σχολικός σύμβουλος. Σε σχολείο της Βούλας ήρθε πρώτη φορά το 1990. Και η πρώτη πρωτοβουλία του σκηνοθέτη δασκάλου ήταν η δημιουργία θεατρικής ομάδας.
«Το θέατρο με βοήθησε πολύ στην επικοινωνία με τους ανθρώπους, τη σχολική κοινότητα. Πάντα πίστευα άλλωστε σε ένα σχολείο ανοιχτό στην κοινωνία», όπως περιγράφει σήμερα την προσήλωσή του στη δραματική τέχνη. Κάποια χρόνια αργότερα, το 1999, ο τότε Δήμαρχος Βούλας Γιώργος Μάντεσης παρακολούθησε μια παράσταση που σκηνοθέτησε ο Μενέλαος Ντάφλος. Ενθουσιάστηκε και ζήτησε από τον σκηνοθέτη αυτή η εργασία να φύγει από τα στενά όρια του σχολείου και να αγκαλιάσει τον Δήμο. Έτσι γεννήθηκε πριν 20 χρόνια το Θεατρικό Εργαστήρι Βούλας, μια ερασιτεχνική εστία παραγωγής πολιτισμού, που μέχρι σήμερα έχει ανεβάσει πάνω από 20 θεατρικά έργα.
Μολονότι πλέον υπηρετεί το ερασιτεχνικό θέατρο, ο Μενέλαος Ντάφλος εργάστηκε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης σε πάνω από 100 θεατρικά, κινηματογραφικά και τηλεοπτικά έργα. «Δούλευα τα καλοκαίρια στις διακοπές των σχολείων ή αν χρειαζόταν έπαιρνα άδεια άνευ αποδοχών για τις ταινίες», θυμάται για τη διαδρομή του στο σανίδι και μπροστά από τις κάμερες, παράλληλα με το επάγγελμα του δασκάλου.
Το ξεκίνημά του στο θέατρο έγινε στο Θέατρο της Έλσας Βεργή το 1972, ενώ πέρασε από 20 κινηματογραφικές και 30 τηλεοπτικές παραγωγές, συνεργαζόμενος μεταξύ πολλών άλλων με τον Παντελή Βούλγαρη και τον Κώστα Κουτσομύτη. «Αποστολή μας είναι να απασχολούνται οι άνθρωποι με κάτι δημιουργικό, να δίνουμε μια ευχαρίστηση στους γύρω μας και να γίνουμε οι ίδιοι πιο επικοινωνιακοί», λέει σήμερα για την ομάδα. «Δυστυχώς, ο πολιτισμός στη χώρα μας και το θέατρο ειδικότερα, δεν βρίσκεται στις προτεραιότητες των πολιτικών. Κι εμείς τα κάνουμε όλα εκ των ενόντων. Ο Δήμος μας στηρίζει και έχω να πω ότι ο Γρηγόρης Κωνσταντέλλος έχει παρακολουθήσει όλες τις παραστάσεις μας, προτού καν σκεφτεί ότι θα γίνει Δήμαρχος. Αυτό όμως που λείπει πραγματικά από τον Δήμο μας είναι ένα κατάλληλο θέατρο», όπως αναφέρει.
Τον καιρό αυτό η ομάδα επιλέγει την επόμενη παράστασή της. «Κριτήριο για την επιλογή του έργου είναι να μας εκφράζει, να έχει μηνύματα, αλλά παίρνουμε υπόψη και το κοινό μας. Συνήθως έρχονται άνθρωποι που δεν βλέπουν άλλες παραστάσεις. Και η κωμωδία είναι πάντα πιο προσιτή. Ωστόσο προσέχουμε να υπάρχει κάποια ουσία στην παράσταση», περιγράφει το σκεπτικό της ομάδας.