Γιάννης Κιούκης: Ένα κομμάτι ιστορίας της Βούλας αποκαλύπτεται με ντοκουμέντα

Μια νέα έκδοση που έχει τον χαρακτήρα ιστορικού τεκμηρίου για μια σημαντική εποχή της Βούλας κυκλοφόρησε ιδίοις αναλώμασι ο πρώην αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης Δημήτρης Κιούκης, για τον πατέρα του Γιάννη Κιούκη, ο οποίος απεβίωσε πριν τρία χρόνια, τον Μάρτιο του 2020.

Το βιβλίο με τίτλο Γιάννης Κιούκης, Δημιουργώντας μία κηπούπολη είναι ένας φόρος τιμής σε μια ιδιαίτερη προσωπικότητα που συνέδεσε τη διπλή του θητεία από το 1978 ως το 1986 ως κοινοτάρχης και πρώτος Δήμαρχος με την εξέλιξη της Βούλας από Κοινότητα σε Δήμο. Ήταν η εποχή της πληθυσμιακής έκρηξης της Βούλας, της οριστικής της μετατροπής από παραθεριστικό οικισμό σε σύγχρονο προάστιο μόνιμης κατοικίας, μια κοινωνική δηλαδή πραγματικότητα που απαιτούσε από το κράτος και τις ισχνές τότε δυνάμεις της αυτοδιοίκησης νέες σημαντικές υποδομές, όπως ύδρευση και αποχέτευση, σχολεία, πλατείες και χώρους άθλησης. Ο Γιάννης Κιούκης συνέδεσε για πάντα το όνομά του με τη διεκδίκηση και δημιουργία των υποδομών αυτών.

Όπως γράφει στην εισαγωγή του βιβλίου ο Δημήτρης Κιούκης, ο πατέρας του αντιμετώπισε ένα θέμα «που όπως έλεγε ο ίδιος του έδενε βαρίδια στο πόδια. Ήταν ο έντονος κομματικός ανταγωνισμός και φανατισμός, χαρακτηριστικό της μεταπολιτευτικής περιόδου. Ο ίδιος ήταν ανεξάρτητος υποψήφιος με κεντρώο προσανατολισμό και είχε απέναντί του κομματικούς συνδυασμούς που σε κάθε περίσταση επιδίωκαν να προσεταιριστούν δημοτικούς συμβούλους που είχαν αντίστοιχες κομματικές προτιμήσεις». Στο 108 σελίδων βιβλίο που επιμελήθηκε ο Δημήτρης Κιούκης περιλαμβάνεται ένα σημαντικό μέρος του προσωπικού του αρχείου από το 1974, στο οποίο περιέχονται φωτογραφίες, υπηρεσιακά έγγραφα και αποσπάσματα από τον τοπικό Τύπο της εποχής. 

Μεταξύ των ιστοριών που παρουσιάζουν ενδιαφέρον και δημοσιεύονται για πρώτη φορά είναι οι περιπέτειες και διενέξεις μεταξύ της Κοινότητας Βούλας και του τότε δικηγόρου Δημοσθένη Δόγκα αλλά και η επίσημη αλληλογραφία για τη μετατροπή της Βασιλέως Παύλου σε πεζόδρομο, ένα έργο που τελικώς πιστώθηκε αποκλειστικά ο Άγγελος Αποστολάτος, ενώ ξεκίνησε επί Γιάννη Κιούκη. Το βιβλίο παρουσιάζει ακόμη την ιστορία διεκδίκησης του κτηρίου που σήμερα στεγάζει το Δημαρχείο Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης, το παρασκήνιο της δημιουργίας του κοιμητηρίου στο Πανόραμα, την «εποποιία» κατασκευής 7 νέων σχολείων μέσα σε 8 μόλις χρόνια, την απόδοση στον Δήμο της έκτασης όπου σήμερα βρίσκεται το πάρκο Εθνικής Αντίστασης κάτω από τον Άγιο Ιωάννη κ.ά. ορόσημα της περιόδου Κιούκη. 

Τα σημαντικά ντοκουμέντα που δημοσιεύονται παρουσιάζονται με εξαιρετικά περιορισμένο σχολιασμό, μια επιλογή του συγγραφέα που δείχνει ότι ήθελε μάλλον να αφήσει τα έγγραφα να πουν την ιστορία – θεμιτή επιλογή σε ένα βαθμό, αν και φτωχαίνει το βιβλίο, διότι θα κινδύνευε να κατηγορηθεί για μεροληψία.