Ηθική, δημοσιογραφία και παραποίηση: Η ιστορία του Δημαρχείου Βούλας

γράφει ο Δημήτρης Κιούκης


Με έκπληξη διάβασα στην εβδομαδιαία εφημερίδα Εβδόμη άρθρο του Κώστα Βενετσάνου στο οποίο επιχειρεί να καπηλευτεί με θράσος την υπόθεση της παραχώρησης στο Δήμο Βούλας του κέντρου πρώην «Παμέλας» και νυν Δημαρχείου Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης. Η διαδρομή του Κώστα Βενετσάνου ως δημοσιογράφου και αιώνιου υποψήφιου Δημάρχου είναι γνωστή και τίποτα δεν μας εκπλήσσει πλέον. Για την προσπάθειά του όμως αντιστροφής της πραγματικότητας θα πρέπει να του θυμίσω ότι την επίμαχη περίοδο ήμουν εκλεγμένος πρόεδρος Συνοικιακού συμβουλίου Κάτω Βούλας και όχι μόνο έχω γνώση των θεμάτων εκείνης της εποχής, αλλά για κακή του τύχη διατηρώ και ένα σημαντικό ιστορικό αρχείο με έγγραφα και έντυπα, πολλά από τα οποία είναι της μηνιαίας εφημερίδας «Αδέσμευτη Δημαρχία» που ο ίδιος εξέδιδε στην Βούλα. Όταν θα κρίνω σκόπιμο, θα εκδώσω βιβλίο που ήδη έχω ολοκληρώσει με το δημοτικό γίγνεσθαι της Βούλας την περίοδο 1974-1986.

Για την αποκατάσταση λοιπόν της αλήθειας, θα αναφέρω ότι το αίτημα παραχώρησης του χώρου στον Δήμο Βούλας διατυπώθηκε για πρώτη φορά από το Δήμαρχο Γιάννη Κιούκη στο συνέδριο για την πολιτιστική αποκέντρωση στους Δελφούς (πηγές: «Τοπική Ενημέρωση» Νοέμβριος 1983, «Αδέσμευτη Δημαρχία» Δεκέμβριος 1983). Ο υπουργός Εσωτερικών Γιώργος Γεννηματάς και ο Γενικός Γραμματέας Θανάσης Τσούρας αποδέχθηκαν με ενθουσιασμό το αίτημα του Δήμου και ορίστηκε άμεσα συνάντηση στο υπουργείο για να εξεταστεί η υλοποίηση της παραχώρησης. Σημειώνω ότι παρά το ότι ο Δήμος δεν διέθετε Δημαρχείο, προτάθηκε η λύση του πολιτιστικού κέντρου και καφετέριας μέσω δημοτικής επιχείρησης αφενός γιατί ήταν μια διαδικασία πιο κοντά στην πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και αφετέρου γιατί είχε δρομολογηθεί η δημιουργία νέου σύγχρονου Δημαρχείου στο οικοδομικό τετράγωνο παραλιακής λεωφόρου, Νηρέως, Ήρας και Διός.

Το «Παμέλας» παραχωρήθηκε στον Δήμο Βούλας τελικά τον Αύγουστο του 1985 για 25 χρόνια χωρίς αντάλλαγμα. Η παραχώρηση υπεγράφη από τον Δήμαρχο Γιάννη Κιούκη και τον Γενικό Γραμματέα του ΕΟΤ Νίκο Σκουλά (πηγή: «Τα Νέα» 2 Αυγούστου 1985). Ο Αντιδήμαρχος Κώστας Βενετσάνος είχε αναλάβει στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του την εκπόνηση οικονομοτεχνικής μελέτης που θα έπρεπε να υποβληθεί στη Νομαρχία και να εγκριθεί από το Δημοτικό Συμβούλιο. Εν τω μεταξύ όμως ο ανεξάρτητος συνδυασμός του Γιάννη Κιούκη άρχισε να εμφανίζει αποκαρδιωτική εικόνα λόγω των κομματικών αντιθέσεων που εισχώρησαν στην πλειοψηφία. Στο Δημοτικό Συμβούλιο μετείχαν ο συνδυασμός που υποστηρίχθηκε από τη Νέα Δημοκρατία και ο συνδυασμός που υποστηρίχθηκε από το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ. Ο έντονος κομματικός ανταγωνισμός και φανατισμός, η ύπαρξη ιδιοτελειών πάσης φύσεως στην ενασχόληση με την πολιτική από ορισμένους δημοτικούς συμβούλους, οδήγησαν σε μία παραλυτική λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου. Η εξασφάλιση ισορροπιών από τον Δήμαρχο κάτω από αυτές τις συνθήκες ήταν εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση.

Ο Κώστας Βενετσάνος παραιτήθηκε από Αντιδήμαρχος μετά την καταψήφιση από το ΔΣ ψηφίσματός του για το Κυπριακό που καταδίκαζε το ΝΑΤΟ. Η παραίτησή του έγινε αποδεκτή από τον Δήμαρχο, αλλά ορίστηκε και πάλι Αντιδήμαρχος. Ο Κώστας Τσιριγώτης που είχε αποχωρήσει από την πλειοψηφία και είχε ενταχθεί στην παράταξη «Δημοτική Αλλαγή» του Πέτρου Μπίκου έχοντας εν τω μεταξύ αναλάβει κυβερνητική θέση στο ΠΑΣΟΚ, κατάφερε να ψηφιστεί απόφαση που ακύρωσε τις προηγούμενες και όρισε τη λειτουργία του χώρου αποκλειστικά ως πολιτιστικού κέντρου και όχι ως δημοτικής επιχείρησης. «Αρχιτέκτονα εξαμβλωματικής απόφασης» χαρακτήρισε τότε τον Τσιριγώτη η «Αδέσμευτη Δημαρχία» και ο ίδιος ο Βενετσάνος του αποδίδει διαλυτικές ικανότητες και μεθοδευμένη πολεμική εναντίον του (πηγή: «Αδέσμευτη Δημαρχία» Ιούνιος 1985). Η αδυναμία ολοκλήρωσης της οικονομοτεχνικής μελέτης, το μεγάλο κόστος ανακατασκευής του κτηρίου και η αδυναμία εύρεσης χρηματοδότησης για τη δημοτική επιχείρηση, έκαναν ορατό τον κίνδυνο ανάκλησης της παραχώρησης και ήδη ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων είχαν πλησιάσει τον Μένιο Κουτσόγιωργα και ζητούσαν να αναλάβουν τη μετατροπή του «Παμέλας» σε νυχτερινό κέντρο (μπουζουξίδικο).

Την κρίσιμη αυτή περίοδο γνώρισα προσωπικά τον κ. Σγούρδα Καράμπελα πρόεδρο της Olympic Catering, που κατασκεύαζε τότε οικοδομή στη Βάρκιζα. Η εταιρεία έχει πλεονάζον προσωπικό, ειδικευμένους τεχνίτες, υφάσματα και οικοδομικά υλικά σε απόθεμα. Συζήτησε με τον πατέρα μου Δήμαρχο Γιάννη Κιούκη την δυνατότητα μίσθωσης του χώρου και ανακατασκευής του κτηρίου με λειτουργία καφετέριας και δυνατότητα οργάνωσης πολιτιστικών εκδηλώσεων από το Δήμο στον ισόγειο χώρο. Τελικά, το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε την μίσθωση του χώρου στην Olympic Catering, μειοψηφούντος και του Κώστα Βενετσάνου του οποίου η θητεία ως αντιδημάρχου δεν είχε ανανεωθεί. Σε ελάχιστο χρόνο ανακατασκευάστηκε το κτήριο, αγοράστηκαν τα έπιπλα (αυτά που υπάρχουν και σήμερα) κατασκευής Βαράγκη, ενώ για τις ταπετσαρίες και τις κουρτίνες χρησιμοποιήθηκαν υφάσματα της Ολυμπιακής. Το κέντρο λειτούργησε για μικρό χρονικό διάστημα διότι η Olympic Catering τέθηκε σε εκκαθάριση. Η επόμενη δημοτική αρχή με τον Άγγελο Αποστολάτο μετέτρεψε το χώρο σε Δημαρχείο και «La Playa»!

Κλείνοντας, θέλω να επισημάνω ότι παρά τα προβλήματα η περίοδος 1982-1986 ήταν η πλέον δημιουργική περίοδος για το Δήμο Βούλας με σημαντικές επιτυχείς διεκδικήσεις, πολλά σχολεία και έργα υποδομής που δεν έχουν γίνει γνωστά. Οι επιτυχίες πιστώνονται κυρίως στον Δήμαρχο αλλά και όσους συνεισέφεραν, αντιδημάρχους, δημοτικούς συμβούλους, κυβερνητικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες. Οι επιτυχίες εκείνες ήταν προσφορά στην πόλη και τις επόμενες γενιές.