Έφερε στη χώρα μας μια από τις μεγαλύτερες διακρίσεις στον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Ο Βουλιαγμενιώτης Γιώργος Δελαπόρτας, που ήρθε δεύτερος μεταξύ 330 επιλεγμένων οδηγών στο πολύ απαιτητικό ιστορικό ράλι του Μόντε Κάρλο, μιλά στον «Δημοσιογράφο» για τα ιστορικά αγωνιστικά αυτοκίνητα που δύο φορές τον χρόνο συγκεντρώνονται στα 3Β (σε Πανόραμα και Βάρκιζα), περιγράφοντας μια δεξιότητα που δεν αφορά στην ταχύτητα, αλλά στην ακρίβεια και την χημεία με τον συνοδηγό.
Δραστήριο μέλος του Συλλόγου Ιδιοκτητών Σπορ Αυτοκινήτων (ΣΙΣΑ), ο Γιώργος Δελαπόρτας ετοιμάζεται για τα επόμενα ραντεβού των ιστορικών οχημάτων, το ράλι «24 ώρες Ελλάδα» μια οδηγική περιπέτεια αντοχής με 24ωρη οδήγηση 1.000 περίπου χιλιομέτρων, και βέβαια την ανάβαση της Βούλας «Κρεμασμένος Λαγός» που θα πραγματοποιηθεί στις 30 Απριλίου.
Πώς γεννήθηκε η αγάπη σας για τα κλασικά αυτοκίνητα;
Ο θαυμασμός μου για το κλασικό αυτοκίνητο ενυπήρχε στη ζωή μου από την παιδική μου κιόλας ηλικία, παίζοντας όπως πολλά παιδιά με ρέπλικες. Μεγαλώνοντας σίγουρα γοητεύτηκα από τα γρήγορα και πιο σύγχρονα αυτοκίνητα. Η ημέρα του γάμου μου όμως, το 2010, στάθηκε η αφορμή να οδηγήσω μια Mercedes SL Pagoda του 1968 και έτσι ξεκίνησε μια σχέση που ποιος θα φανταζόταν ότι θα έφτανε μέχρι το να συμμετάσχω στο κορυφαίο ιστορικό ράλι του Μόντε Κάρλο το 2018 και με συνοδηγό τον Σπύρο Μουστάκα να κερδίσουμε σε δύσκολες συνθήκες χιονιού τη δεύτερη θέση, ανάμεσα σε 330 συμμετοχές. Είμαστε περήφανοι γι’ αυτό, καθώς αποτελεί μέχρι σήμερα η μεγαλύτερη διάκριση που εχει η χώρα μας στο ευρωπαϊκό motorsport.
Οδηγική ικανότητα ή κατασκευαστική αρτιότητα κερδίζει στους αγώνες;
Κατά τη γνώμη μου το βασικό τρίπτυχο της επιτυχίας βασίζεται στην οδηγική ικανότητα, στην αρτιότητα του αυτοκινήτου αλλά και στην εμπιστοσύνη, εμπειρία και χημεία με τον συνοδηγό. Το ενδιαφέρον στα regularity είναι ότι δεν κερδίζει ο πιο γρήγορος, ούτε όποιος έχει το καλύτερο αυτοκίνητο. Αλλά αυτός που έχει περισσότερη ακρίβεια, οδηγώντας όμως πάντα μέσα στα όρια ταχύτητας. Αυτή για εμένα είναι μια συγκλονιστική άσκηση του ανθρώπου ώστε να μάθει να λαμβάνει το ύψιστο της απόλαυσης χωρίς να ξεφεύγει από τα όρια.
Μήπως η αγάπη για την ταχύτητα αποτελεί ένα επικίνδυνο πρότυπο;
Συνεχίζοντας την παραπάνω σκέψη μου, να σας πω ότι οι αγώνες regularity είναι όλοι τους με μέσο όρο ταχύτητας μέχρι τα 50 χλμ. την ώρα! Σε δρόμους όμως απίστευτα απαιτητικούς και συχνά δύσβατους, τόσο που ακόμα και τα 50 χλμ. χρειάζονται οδηγική ικανότητα ώστε να κρατηθεί ο ρυθμός σταθερός. Εδώ πρέπει να τονίσω πως στην καθημερινότητα δεν πιστεύω πως υπάρχει ούτε ένας αγωνιζόμενος που να νιώθει την «άρρωστη» ανάγκη να επιδεικνύει την επιδεξιότητά του στους δρόμους των πόλεων. Ας είναι αυτό ένα μήνυμα προς τους νέους ειδικά ανθρώπους που συχνά απαξιώνουν τη ζωή τη δική τους, των συνεπιβατών τους και των συμπολιτών τους υποδυόμενοι τους ραλίστες. Ράλι δεν σημαίνει τρέχω, σημαίνει σέβομαι και υπολογίζω σωστά. Στον Δήμο μας γίνονται δύο εκδηλώσεις για όσους φίλους θέλουν να έρθουν και να παρακολουθήσουν από κοντά τις εκδηλώσεις μας. Η πρώτη είναι στις 30 Απριλίου, η καθιερωμένη αναβίωση του Κρεμαστού Λαγού στο Πανόραμα καθώς και στις 4 Δεκεμβρίου ο γύρος της Βάρκιζας όπου γίνεται στο χώρο των λεωφορείων έξω από την πλάζ.
Κατά τη γνώμη σας πώς θα γίνουν οι δρόμοι της πόλης μας περισσότερο ασφαλείς;
Βασικά στοιχεία που καθορίζουν την ασφάλεια στους δρόμους της πόλης είναι η παιδεία κυρίως των οδηγών αλλά ακόμα και των πολιτών, η σωστή εκπαίδευση και η συμπεριφορά των οδηγών. Η ποιότητα του οδοστρώματος και των προστατευτικών κιγκλιδωμάτων είναι επίσης καταλυτικής σημασίας στην αποφυγή ατυχημάτων. Για εμένα το αυτοκίνητο είναι το μέσο για να πάει κανείς από το ένα μέρος στο άλλο. Είναι τόσο εύκολο να συμμετέχεις σε αγώνες, σε πίστες και σε άλλες μορφές ανταγωνισμού χωρίς να κινδυνεύεις εσύ και οι γύρω σου στο δρόμο, που είναι πραγματικά κρίμα να θρηνούμε τόσα θύματα στον Δήμο μας και ανά την Ελλάδα από υπερβολική ταχύτητα. Δυστυχώς ο τόσο προνομιακός, από άποψη ομορφιάς και φυσικού κάλλους Δήμος μας, έχει και τις στροφές της Βάρκιζας, γνωστές ως Λιμανάκια που έχουμε θρηνήσει πολλούς συνανθρώπους μας. Πιστεύω πάντα στην αναγκαιότητα μαθημάτων οδηγικής ασφάλειας και παιδείας από το σχολείο ακόμα, ώστε να ανατρέψουμε αυτή τη χρόνια κατάσταση.