Γράφει η Λέλα Βελισσαρίου*
«Μπράβο! Μπράβο!», αναφώνησα. Πόσο όμορφα νιώθεις όταν ακούς τη φωνή ενός παιδιού που κάνεις μάθημα πιάνου έξι μήνες και το μόνο που έχεις ακούσει όλο αυτό το διάστημα, είναι το παίξιμό του στην παγκόσμια γλώσσα που λέγεται μουσική. Περνούσε μετατραυματικό στρες, ύστερα από το θάνατο των γονιών του. Καταλαβαίνετε λοιπόν πώς ένιωσα όταν το άκουσα να μιλάει ύστερα από μία σονάτα Μπετόβεν που ερμήνευσε. Ένιωσα σαν τη νέα θεραπεύτριά του!
Πραγματικά είναι υψίστης σημασίας τι μπορεί να κάνει η μουσική στη διάπλαση ενός παιδιού. Ζώντας και διδάσκοντας μουσική επί σειρά ετών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, κρίνω απαραίτητη τη μουσική για τους παρακάτω λόγους. Αρχικά είναι μία τέχνη που έρχεται να καλύψει την ανάγκη των παιδιών να εκφράσουν με ήχους, συναισθήματα και ψυχικές καταστάσεις. Ύστερα, ενισχύει την αυτοπεποίθησή τους, αρχίζοντας να εμπιστεύονται τον εαυτό τους και να εξοικειώνονται με τους συνανθρώπους τους. Πώς; Παίζοντας σε μια συναυλία. Εκτός του ότι δείχνουν τη δημιουργικότητα τους, αποκτούν σιγουριά και οικειότητα με το κοινό. Συνεπώς, μαθαίνουν να κοινωνικοποιούνται αλλά και διδάσκονται από νωρίς, να δουλεύουν συλλογικά, λόγου χάρη συμμετοχή σε ομαδικές εργασίες, να αναπτύσσουν φιλίες. Επιπροσθέτως, αποκτούν πειθαρχία και υπομονή. Μαθαίνοντας ένα μουσικό όργανο, είναι σε θέση να ελέγχουν τη στάση του σώματός τους, σε μια σειρά κινήσεων (εγκέφαλος, ώμοι, βραχίονες, χέρια, δάκτυλα).
Μεταδίδοντάς τους νότες μαθαίνουν να χειρίζονται τη γλώσσα μας. Ένα παιδί δηλαδή επεξεργάζεται την κάθε νότα όπως κάθε συλλαβή της ομιλίας του. Μεταλαμπαδεύοντας τους μουσικούς ήχους, ο μαθητευόμενος δίνει το δικό του ύφος και εκφραστικότητα. Ο δάσκαλος μπορεί να λειτουργήσει ως εικαστικός ψυχοθεραπευτής, βοηθώντας αλλά και περιορίζοντας περιπτώσεις ασθένειας όπως άγχος και κατάθλιψη, δίνοντας διέξοδο στα δύσκολα, ακόμη και σε περιπτώσεις παιδιών με περιορισμένες ικανότητες λεκτικής επικοινωνίας.
Η μουσική ισχυροποιεί την αποθήκευση και ανάκληση πληροφοριών (εγκεφαλική μνήμη). Όταν δηλαδή ένα παιδί αποστηθίζει ένα κομμάτι, αποκτά ακουστική μνήμη. Η χρήση ενός οργάνου και ειδικά του πιάνου που είναι έγχορδο και κρουστό όργανο είναι απαραίτητη. Μην ξεχνάμε ότι η μουσική βρίσκεται μέσα μας από τα αρχαία χρόνια, σε κάθε στιγμή της ζωής μας, είτε σε χαρά, είτε σε λύπη. Συνεπώς, είναι τόσο παλιά όσο και η γλώσσα. Ο έναρθρος λόγος δεν μπόρεσε ποτέ να πει όσα η μουσική. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αρχαίοι Έλληνες πρώτα μάθαιναν στα παιδιά μου- σική και κατόπιν γράμματα. Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα ανήκει σε μία από τις τρεις επιστήμες. Επηρεάζει την ψυχολογία μας με θετικούς τρόπους.
Σκέφτεστε ακόμη τα οφέλη που προσφέρει η μουσική στα παιδιά μας;
* Η Λέλα Βαλισσαρίου είναι καθηγήτρια θεωρητικών και πιάνου