Ευρύτερα γνωστή στην τοπική κοινωνία έγινε από τη μεγάλη αυτοδιοικητική της πορεία στον πρώην Δήμο Βάρης ως δημοτική σύμβουλος και πρόσφατα (ως το 2019) στον Δήμο Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης ως πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Η Λυδία Αργυροπούλου ωστόσο είναι ένα πρόσωπο απόλυτα συνδεδεμένο με την αθλητισμό, ως αθλήτρια η ίδια, ως πρόεδρος του πρώτου αφοσιωμένου στην κλασική κολύμβηση συλλόγου της περιοχής (ΑΚΟΒΒ), του Εξωραϊστικού Συλλόγου Βάρκιζας και ως μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού Αθλητισμού Πολιτισμού και Παιδικής Αγωγής του Δήμου. Με αφορμή άλλη μία πρόσφατη «κορυφή» που κατέκτησε, την ανακήρυξη της ομάδας του Αναγυρούντα Βάρης ως πρωταθλητή χειμώνα, η Λυδία Αργυροπούλου μίλησε στον «Δημοσιογράφο» για την αθλητική ζωή της και την πορεία της στα κοινά.
Φοίτησε στο Κολέγιο Θηλέων της Αγίας Παρασκευής, ένα σχολείο που προωθούσε ιδιαίτερα τον αθλητισμό. Ως μαθήτρια έπαιξε στον ομάδα του Συλλόγου Αποφοίτων Αμερικανικού Κολεγίου Θηλέων, η οποία συμμετείχε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Ο Σύλλογος ερχόταν δεύτερος μετά τον Παναθηναϊκό. Με την αποφοίτησή της πήρε μεταγραφή στον Ζηρίνειο Αθλητικό Όμιλο Νεανίδων (ΖΑΟΝ) Κηφισιάς με τον οποίο κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας. Από τα 15 της συμμετείχε στην εθνική ομάδα νεανίδων και γυναικών. «Δοκίμασα μια μεγάλη απογοήτευση όταν με απέκλεισαν λόγω ύψους από την εθνική νεανίδων. Έχασα τότε τους Μεσογειακούς Αγώνες», αναφέρει όταν ρωτάμε για το αν η σωματική διάπλαση έπαιξε ρόλο στην αθλητική της εξέλιξη. Προσθέτει όμως: «Ευτυχώς μετά από έναν μήνα έγινε το αναπάντεχο και με κάλεσαν στην εθνική ομάδα γυναικών». Ποιες αναμνήσεις έμειναν από την αθλητική αυτή πορεία; «Τα απίθανα ταξίδια που κάναμε με την Εθνική Ελλάδος αλλά και με τον ΖΑΟΝ στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα», σημειώνει η Λυδία Αργυροπούλου. Το γυναικείο βόλεϊ δεν ήταν ποτέ μια πλήρης επαγγελματική ενασχόληση, αν και της άφηνε κάποια χρήματα με τη μορφή των οδοιπορικών.
Σταμάτησε τελείως τον αθλητισμό στα 35 της χρόνια, όταν ετοιμαζόταν να αποκτήσει οικογένεια. Έπαιζε τένις, αλλά το ψηλό φιλέ το άφησε στις αναμνήσεις της. Ώσπου μια μέρα του 2016, όταν ως δημοτική σύμβουλος πήγαινε σε μια εκδήλωση στη Βάρη, πέρασε από το κλειστό γήπεδο της οδού Άττιδος και άκουσε από μέσα γυναικείες ώριμες φωνές να παίζουν. «Μπήκα μέσα και είδα να παίζουν βόλεϊ γυναίκες άνω των 30 ετών. Ήταν οι μητέρες των αθλητριών των γυναικείων τμημάτων. Μου είπαν έλα και πήγα. Δυσκολεύτηκα πολύ στην αρχή», αφηγείται για το πώς το βόλεϊ ξαναμπήκε στη ζωή της. Και περιγράφει: «Στην αρχή παίζαμε τελείως ερασιτεχνικά αλλά έπειτα έπεσε η ιδέα να συμμετάσχουμε στο πρωτάθλημα vintage της ανατολικής Αττικής για μη ενεργές αθλήτριες και αθλητές, όπου συμμετείχαμε με αρκετές επιτυχίες. Και έπειτα λάβαμε μέρος στο αντίστοιχο πρωτάθλημα της Δυτικής Αττικής που γίνεται σε άλλη περίοδο. Σιγά σιγά στην ομάδα άρχισαν να έρχονται παίκτριες που είχαν μια διαδρομή στο άθλημα και παίκτριες του beach volley. Έτσι έχουμε κάνει πλέον μια ομάδα που ξέρουν καλό βόλεϊ και μπορούν να ταιριάζουν. Παίζουμε και ευχαριστιόμαστε».
Τα Χριστούγεννα η ομάδα του Αναγυρούντα ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια χειμώνα στο vintage πρωτάθλημα της ΕΣΠΕΔΑ. Λίγο πριν την πανδημία, τον Φεβρουάριο του 2020, η ομάδα έγινε πρωταθλήτρια και σήκωσε το κύπελλο στο γήπεδο της Βάρης. Πώς περιγράφει την εμπειρία της: «Είμαι η μεγαλύτερη με αρκετή διαφορά ηλικίας από τις υπόλοιπες της ομάδας. Το γεγονός ότι συναναστρέφομαι με γυναίκες νεότερες που έχουν άλλη ζωντάνια και άλλο τρόπο ζωής με αναζωογονεί πολύ. Η παρέα που κάνουμε μεταξύ μας, η ομαδικότητα που έχουμε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού αλλά και μετά τον αγώνα, μου δίνει ενέργεια, περνάμε πολύ όμορφα».
Βέβαια, η Λυδία Αργυροπούλου είχε συνδεθεί με τον αθλητισμό της περιοχής πολύ νωρίτερα, από την ίδρυση του Αθλητικού Κολυμβητικού Ομίλου Βάρης Βάρκιζας, του οποίου είναι μέχρι σήμερα πρόεδρος. Η ίδρυση του ομίλου ωρίμασε σαν ιδέα όταν η κόρη της κολυμπούσε στα 13 της χρόνια και όπως περιγράφει η Λυδία Αργυροπούλου, «δεν υπήρχε σύλλογος για να καλύψει την ανάγκη των παιδιών της περιοχής μας στην κλασική κολύμβηση. Υπήρχε βέβαια ο ΝΟΒ, όμως πιστεύω ότι δεν επαρκούσε. Αποφασίσαμε να ιδρύσουμε τον Σύλλογο ξεκινώντας με λίγα παιδιά αλλά με πολύ καλές βάσεις». Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ο Σύλλογος έγινε πολύ γνωστός και σήμερα προπονεί πάνω από 400 παιδιά σε όλες τις ηλικίες και σε κάθε επίπεδο. «Έχουμε παιδιά από 3 ετών και πάνω, προαγωνιστικά τμήματα, αγωνιστικό τμήμα και ένα τμήμα αγαπημένο μου, παιδιά άνω των 12 ετών που δεν κατεβαίνουν σε αγώνες αλλά κολυμπάνε με τεχνική και περνούν πάρα πολύ καλά. Τέλος, έχουμε και τμήμα ενηλίκων, καθώς και αθλητές με αναπηρίες», αναφέρει.
Η ενασχόληση με τα τοπικά τεκταινόμενα είναι επίσης μια αναπόσπαστη πλευρά στην κοινωνική ζωή της Λυδίας Αργυροπούλου. Έγινε μέλος του Εξωραϊστικού Συλλόγου Βάρκιζας από το 2003 και σύντομα εξελέγη πρόεδρος. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα δραστήρια συλλογικότητα της περιοχής, με πλούσιο κοινωνικό έργο. Στη Βάρκιζα η οικογένεια της Λυδίας Αργυροπούλου βρίσκεται από τη δεκαετία του 1960. «Έχει η Βάρκιζα διαφορετική ψυχή από τη Βάρη;», ρωτάμε. Και απαντά: «Όχι πλέον, παλιά ίσχυε αυτό. Κάποτε υπήρξε και πρωτοβουλία να γίνει η Βάρκιζα αυτόνομη κοινότητα που δεν τελεσφόρησε για λίγο. Τότε υπήρχαν τεράστιες διαφορές. Πλέον όμως οι Βαρκιζιώτες δεν αισθάνονται έτσι. Έχουν έρθει πολλοί καινούργιοι κάτοικοι, έχουν δημιουργηθεί νέες γειτονιές. Είμαστε ένας Δήμος» αναφέρει.