Κωστής Γεωργίου: Τέχνη χωρίς περιορισμούς, έργα που δημιουργούν αντηχήσεις

Τα τρία γλυπτά του που έχουν τοποθετηθεί σε κεντρικά σημεία της Βουλιαγμένης, της Βούλας και της Βάρκιζας πυροδοτούν αδιάκοπα συζητήσεις στον Δήμο για την τέχνη και το ρόλο της στο δημόσιο χώρο. Ο ζωγράφος και γλύπτης Κωστής Γεωργίου, κάτοικος της περιοχής που γενναιόδωρα παραχώρησε τα έργα του στον Δήμο, αναπτύσσει στον «Δημοσιογράφο» τις θέσεις του για το ρόλο των έργων τέχνης, εξιστορεί την καλλιτεχνική του διαδρομή και δηλώνει χαρακτηριστικά ότι προσέφερε τα έργα του στην πόλη του επειδή επιθυμεί να ζει σε περιβάλλον με καλή αισθητική, ευχόμενος να πράξουν ανάλογα και άλλοι καλλιτέχνες.

Οι γνώριμες και από την Ακτή Βουλιαγμένης μορφές ζώων εκτίθενται μόνιμα στο Ανοιχτό Πάρκο Γλυπτών στο Peyrassol στη Προβηγκίας

Οι περισσότεροι σας γνωρίζουν ως γλύπτη, καθώς τα γλυπτά σας έχουν συγκεντρώσει τη μεγαλύτερη δημοσιότητα. Όμως έχετε ιδιαίτερα πλούσιο έργο στη ζωγραφική, στη σκηνογραφία και στη μουσική. Πώς θα περιγράφατε την καλλιτεχνική σας ταυτότητα;

Για μένα ο χώρος της τέχνης είναι ένα ευρύ πεδίο δράσης και έκφρασης. Δεν έχει όρια, δεν έχει στεγανά ούτε περιορισμούς. Είναι μια αρένα στην οποία όλα είναι πιθανό να συμβούν. Ευτυχώς! Ο δημιουργός αν σέβεται αυτό στο οποίο η μοίρα τον έταξε να λειτουργεί, οφείλει να αναζητά το νόημα αυτού του κόσμου έξω από στερεότυπα και συνήθεις ισορροπίες. Πρέπει να κινείται πέρα από τα ισόρροπα και να καταγράφει τις αναπνοές αυτού του άνευ ορίων κόσμου στον όποιον ζούμε. Πρέπει να κατακερματίζει τις σταθερές, αναζητώντας συνεχώς τις αντοχές αυτού που έχουμε συνηθίσει και εκείνου που μας κάνει να αισθανόμαστε βολεμένοι στη στατική λογική. Ο δημιουργός αναδιαπραγματεύεται τα δεδομένα αυτού του κόσμου για να συναντηθεί με το συμπαντικό γίγνεσθαι!

Σε ποια ηλικία αισθανθήκατε το κάλεσμα της τέχνης και αποφασίσατε να αφιερώσετε τη ζωή σας σε αυτό;

Είχα το προνόμιο να αναγνωρίσω τον προορισμό μου σε πολύ νεαρή ηλικία. Ήμουν δεκατριών ετών όταν συνειδητοποίησα αυτό που θα γινόταν ο οδηγός στη ζωή μου. Έτσι η πρώτη μου ατομική έκθεση πραγματοποιήθηκε στα δεκαεπτά μου, στο Ινστιτούτο Goethe, στη γενέτειρά μου τη Θεσσαλονίκη. Όταν μπήκα στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, είχα κάνει ήδη δέκα ατομικές εκθέσεις.

Η μνημειακή εγκατάσταση Cosmicon έξω από το εμπορικό κέντρο Vanke Midtown στο Σουτσόου της Κίνας

Έχετε αποφοιτήσει από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα με δασκάλους τον Δ. Μυταρά και Δ. Κοκκινίδη και από το Royal College of Fine Arts του Λονδίνου, με δάσκαλο τον Pr. Peter de Francia. Πείτε μας για την μαθητεία σας δίπλα σε αυτούς τους μεγάλους καλλιτέχνες. Υπάρχει κάποια συμβουλή ή προτροπή που έχει καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τον καλλιτεχνικό σας βίο;

Σέβομαι τους δασκάλους μου στην ΑΣΚΤ αλλά οφείλω να αναφέρω ότι εκείνος που στάθηκε ο μέγιστος οδηγός μου στην τέχνη, ήταν ο πρώτος μου δάσκαλος στη ζωγραφική και στη φιλοσοφία, ο μεγάλος «άγνωστος» δημιουργός Πάνος Κουσουτζίδης. Οι ουσιαστικές βάσεις μπήκαν επί μαθητείας μου σε εκείνον.

Τα γλυπτά σας που έχουν εγκατασταθεί σε δημόσιους χώρους έχουν συγκεντρώσει θετικά αλλά και αρνητικά σχόλια. Πώς διαχειρίζεστε την κριτική που λαμβάνετε από τους πολίτες;

Το έργο τέχνης, ειδικά στον δημόσιο χώρο, θα ήταν εξωπραγματικό να μη δέχεται κριτική, αφού αυτός είναι ο σκοπός του: Να στέκεται στη θέση του και να δημιουργεί αντηχήσεις. Αλίμονο δε, αν είχε μόνο θετικές ή μόνο αρνητικές κριτικές. Το χειρότερο δε, θα ήταν να περνάει απαρατήρητο. Πιστεύω ότι κάποιες αντιδράσεις που προκύπτουν είναι εξαιτίας του κόκκινου χρώματος που χρησιμοποιώ σε κάποια γλυπτά μου. Αλλά να μη μας διαφεύγει ότι αισθάνομαι κατά κάποιον τρόπο πρωτοπόρος, γιατί αποενεχοποίησα το κόκκινο χρώμα στα γλυπτά των δημοσίων εξωτερικών χώρων. Καταλαβαίνω την αντίδραση και όπως ανέφερα και πριν, είμαι ευτυχής που υπάρχει, όπως όμως αντιλαμβάνομαι επίσης την ελλειμματική προσέγγιση κάποιων στο έργο τέχνης. Αν δεν ξεφύγει κάποιος από τα στερεότυπα, πώς είναι δυνατόν να συναντήσει το νέο; Πώς μπορεί η ζωή να προχωρήσει, όταν βολευόμαστε μόνο σε ό,τι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε; Πολλά έργα βανδαλίζονται με πρόσφατο περιστατικό την «καλλιτεχνική επέμβαση» αγνώστου δράστη στο γλυπτό του Γιάννη Μόραλη. Κάποιοι είπαν ότι η επέμβαση το έκανε καλύτερο. Αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνει να επεμβαίνει βιαίως οποιοσδήποτε θεωρεί ότι μπορεί να παρέμβει στο έργο κάποιου καλλιτέχνη χωρίς την άδειά του; Ζούγκλα!

Οι χορευτές που συναντούμε και στο κέντρο της Βούλας δεσπόζουν στην κεντρική είσοδο του κτηρίου της Τράπεζας Πειραιώς στην Αθήνα

Υπάρχει κάποιο από τα έργα σας που ξεχωρίζετε;

Είναι εξαιρετικά δύσκολη η απάντηση γιατί μόλις πάω να ξεχωρίσω ένα για κάποιο λόγο, την ίδια στιγμή αντιλαμβάνομαι ότι κατά την ίδια λογική επιλέγω κάποιο άλλο. Αυτό σημαίνει ότι είναι η αγάπη μου σε όλα μου τα έργα, που κάνει αδύνατη οποιαδήποτε επί μέρους διάκριση.

Ως κάτοικος του Δήμου Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης, έχετε προβεί στη δωρεά τριών πολύ χαρακτηριστικών σας γλυπτών, τα οποία κοσμούν τις τρεις δημοτικές ενότητες του Δήμου μας. Τι σηματοδοτούν για εσάς τα έργα αυτά;

Το σπίτι μου είναι πάντα περιποιημένο, γιατί θέλω να ζω σε περιβάλλοντα με καλή αισθητική. Γιατί να μη συμβαίνει το ίδιο και στο ευρύτερο περιβάλλον στο οποίο ζω και κινούμαι; Έτσι λοιπόν ο Δήμος κατέβαλε τα χρήματα για την παραγωγή και χύτευση των γλυπτών και εγώ από την πλευρά μου προσέφερα την αμοιβή μου στους συμπολίτες μου. Εύχομαι να υπάρξουν και άλλοι γλύπτες να λειτουργήσουν αναλόγως. Ο δήμαρχος Γρηγόρης Κωνσταντέλλος και το νέο Δημοτικό Συμβούλιο είναι άτομα ανοιχτών οριζόντων.

Μια ακόμη μεγάλη εγκατάσταση έξω από το εμπορικό κέντρο Vanke Midtown στο Σουτσόου της Κίνας

Το γλυπτό Galileo βρίσκεται στο νοσοκομείο St. Elisabeth των Βρυξελλών

Ο καλλιτέχνης παραχωρεί συνέντευξη με αφορμή έκθεσή του στη βίλα Μπεατρίς Ενεά που βρίσκεται στη γαλλική χώρα των Βάσκων