Δήμος, ένας σκληρά …φορολογούμενος

Μήνες διευθέτησης των φορολογικών υποχρεώσεων είναι για όλα τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις οι χειμερινοί. Εκείνο που ελάχιστοι γνωρίζουν είναι ότι κατά τα χρόνια της κρίσης και συγκεκριμένα με τον νόμο 4308 του 2014 της κυβέρνησης Σαμαρά, μεγάλα φορολογικά βάρη επωμίστηκαν και οι Δήμοι. Ακούγεται παράλογο ένας φορέας του Δημοσίου, όπως ο Δήμος, να χρηματοδοτεί μέσω φορολογίας το …Δημόσιο. Γίνεται όμως ακόμη πιο παράλογο, αν δει κανείς τα ποσά με τα οποία ο Δήμος Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης εν προκειμένω αιμοδοτεί τον κρατικό προϋπολογισμό.

Όπως κάθε ιδιοκτήτης ακινήτων, έτσι και ο Δήμος Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης υποχρεώνεται να πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ για όσα ηλεκτροδοτούμενα κτήρια έχει στην ιδιοκτησία του, π.χ. τους παιδικούς σταθμούς και τα γήπεδα. Το ποσό της κάθε δόσης για το 2019 ανέρχεται σε 24.680,78 ευρώ και συνολικά για το 2019 θα πρέπει να πληρώσει 123.403,90 ευρώ. Η εξαγγελθείσα από την κυβέρνηση μείωση του ΕΝΦΙΑ ευτυχώς ευεργέτησε και τον Δήμο των 3Β ο οποίος σε σχέση με πέρσι πληρώνει 3.400 ευρώ λιγότερα.

Σημαντικά μεγαλύτερα είναι τα ποσά που απαιτεί η Εφορία για έναν άλλο τομέα εσόδων του Δήμου, τα μισθώματα που εισπράττει από όσους εκμεταλλεύονται δημοτικά ακίνητα. Η Εφορία αντιμετωπίζει τον Δήμο Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης όπως μία επιχείρηση που εισπράττει ενοίκια και συνεπώς οφείλει να αποδίδει στο κράτος το 29%. Ο Φόρος Εισοδήματος που κλήθηκε να καταβάλλει σε 6 δόσεις ο Δήμος Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης ήταν για το 2019 συνολικά 524.664,18 ευρώ, περίπου 44.000 ευρώ περισσότερα σε σχέση με το 2018.

Αν κάνουμε τις προσθέσεις, προκύπτει ότι ο Δήμος των 3Β για το 2019 αφαίρεσε από τα ταμεία του 650.000 ευρώ για να τα δώσει στην Εφορία, ενώ το 2018 το ποσό αυτό ήταν 610.000 ευρώ, μια πάγια τακτική αφαίμαξης κατά τα χρόνια που ακολούθησαν την κρίση. Κανείς βέβαια δεν μπορεί να δώσει επαρκή εξήγηση γιατί συμβαίνει αυτό.

Μήπως τα έσοδα του Δήμου αποδίδονται ως μέρισμα σε μετόχους; Γίνονται άραγε ιδιωτική περιουσία και κομπόδεμα κάποιων; Ή μήπως τζογάρονται στο χρηματιστήριο ως μετοχές; Όλες αυτές οι δυνατότητες αξιοποίησης των κερδών ισχύουν για την επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα, γεγονός που έχει οδηγήσει σε μια πολιτική απόφαση περί φορολόγησής τους, βάσει των προτεραιοτήτων και αρχών που θέτει η εκάστοτε κυβέρνηση. Στην περίπτωση όμως ενός Δήμου μπορεί να ισχύουν τα ίδια κριτήρια;

Η απάντηση είναι κατηγορηματικά «όχι».

Τα έσοδα του Δήμου υποχρεωτικά «δαπανοποιούνται» κατά την τεχνοκρατική ορολογία, που σημαίνει ότι οφείλουν να αντιστοιχίζονται με την ανάλογη δαπάνη, ώστε οι προϋπολογισμοί του Δήμου να είναι ισοσκελισμένοι. Με διαφορετικά λόγια αυτό διατυπωμένο, σημαίνει ότι κάθε ευρώ από μίσθωμα που εισπράττει ο Δήμος, γίνεται υποχρεωτικά ανάπλαση μιας πλατείας, οδοποιία, νέο πεζοδρόμιο, φωτισμός των κοινόχρηστων χώρων, συντήρηση των σχολείων, εκδηλώσεις πολιτισμού, παροχές στους παιδικούς σταθμούς, καύσιμα για τα δημοτικά οχήματα, μισθοί των δημοτικών υπαλλήλων, συντήρηση των αθλητικών εγκαταστάσεων, αντιπλημμυρικά έργα, για να αναφερθούν μερικοί μόνο τομείς δημοτικής ευθύνης.

Επομένως, κάθε ευρώ που αφαιρείται από το δημοτικό ταμείο, μπορεί να εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος ή άλλες υποχρεώσεις του ελληνικού κράτους, όμως στερεί παράλληλα από τους δημότες και την πόλη συνολικά ζωτικούς πόρους για δράσεις όπως οι παραπάνω.

Η σημερινή δημοτική διοίκηση των 3Β από τους πρώτους μήνες του 2015 πήρε μια μεγάλη και μεθοδική πρωτοβουλία για την αύξηση των εσόδων από τα δημοτικά αναψυκτήρια, καντίνες κ.ά. ακίνητα. Μια χαοτική κατάσταση με μισθωτές που δεν πλήρωναν και δεν το …κουνούσαν, μπήκε σε τάξη, με τον Δήμο να διασφαλίζει τα έσοδά του μέσω νέων «δρακόντειων» συμβάσεων και (για πρώτη φορά) υψηλών εγγυήσεων. Σήμερα, σύμφωνα με στελέχη της διοίκησης, ο Δήμος εισπράττει από την εκμετάλλευση της περιουσίας του περίπου 1,5 εκατομμύριο ευρώ τον χρόνο. Αντί όμως οι πόροι αυτοί να επιστρέφουν στους κατοίκους στο σύνολό τους, το ένα τρίτο από αυτούς το κρατά το κεντρικό κράτος για τους σκοπούς του.

Ο παραλογισμός έγκειται στο γεγονός ότι το κράτος επιδοτεί την αυτοδιοίκηση για να λειτουργεί, όπως άλλωστε είναι και το αυτονόητο. Κάθε μήνα ο Δήμος Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης εισπράττει περίπου 220.000 ευρώ από το κεντρικό κράτος, ένα ποσό που καλύπτει μέρος της μισθοδοσίας του προσωπικού του. Αυτά λοιπόν που το κράτος βάζει στη μία τσέπη, τα βγάζει από την άλλη! Την ίδια στιγμή όμως, αφαιρεί από τον Δήμο μέρος της δυνατότητας που κατέκτησε να επιτελεί με επάρκεια την αποστολή του, παρέχοντας υποδομές και υπηρεσίες για την καθημερινότητα των πολιτών.

Πολλές φορές η αντιπολίτευση και ο Τύπος στηλιτεύει αποφάσεις δημοτικών διοικήσεων για έργα που κρίνονται ακριβά ή υπηρεσίες που χαρακτηρίζονται υπερκοστολογημένες. Γι’ αυτή την πρωτοφανή σε μέγεθος, διαρκή οικονομική αιμορραγία που πλήττει το δημοτικό ταμείο, δυστυχώς λίγοι μιλούν για να την σταματήσουν.