Όταν φοράει το σκουφάκι του Αθλητικού Κολυμβητικού Ομίλου Βάρης Βάρκιζας (ΑΚΟΒΒ) και τα γυαλάκια του δεν πρέπει να νικήσει μόνο τους υπόλοιπους αθλητές που κολυμπούν στις διπλανές διαδρομές. Χρειάζεται να νικήσει και την υποτονία του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, με την οποία διαγνώστηκε όταν ήταν πολύ μικρός. Ο Δημήτρης Σαμπατακάκης είναι ένα πραγματικό πρότυπο νεαρού αθλητή για το ήθος του χαρακτήρα του, την προσπάθεια που καταβάλλει καθημερινά και βέβαια, τις διακρίσεις που φέρνει στο σύλλογό του και στη Βάρη.
Στα 14 του πήρε το χάλκινο μετάλλιο στα 50 μ. ελεύθερο στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ΑμεΑ. Στα 15 του χρόνια κολύμπησε στα 100 μ. ελεύθερο, ήρθε πρώτος στους συνομηλίκους του, αλλά στερήθηκε το μετάλλιο καθώς οι κατηγορίες του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος είχαν πολύ μεγάλο ηλικιακό εύρος και ήταν από τους μικρούς.
Φέτος, στα 16 του χρόνια, ο Δημήτρης Σαμπατακάκης απέσπασε ασημένιο μετάλλιο στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης ΑμεΑ στα 200 μ. και χάλκινο στο 100μ. Η κολύμβηση όμως και ο αθλητισμός του προσφέρει πολλά περισσότερα από τη χαρά της νίκης. «Ο ΑΚΟΒΒ ήταν το πρώτο περιβάλλον στο οποίο εντάχθηκε ομαλά, ακόμη περισσότερο και από το σχολείο», όπως αναφέρει η μητέρα του Δέσποινα Κοντούλη μιλώντας στον «Δημοσιογράφο». «Οι προπονητές της ομάδας, διαχειρίζονται ένα άτομο με αναπηρία καλύτερα ακόμη και από τους ειδικούς», προσθέτει για τον Παύλο Αντωνάκογλου, τη Λιάνα Δήμα και την υπόλοιπη ομάδα των προπονητών.
«Ξεκινήσαμε στα 6 του χρόνια, μόλις ήρθαμε στη Βάρη. Η ομάδα αυτή είναι ένα στολίδι για την περιοχή. Είναι ο λόγος που εξακολουθούμε να μένουμε εδώ. Η δραστηριότητα αυτή τον εξισορροπεί σωματικά και ψυχικά, καταπολεμά την ατονία, του δίνει τη δυνατότητα να εκτονώνεται και παράλληλα μπορεί να ανταποκριθεί επαρκώς στις απαιτήσεις του αθλήματος», αναφέρει η μητέρα του Δημήτρη Σαμπατακάκη, που η ίδια είναι εργαζόμενη στον τομέα της υγείας.
Ο Δημήτρης φοιτά στο Ειδικό Γυμνάσιο και Λύκειο Κορωπίου, έχει μέσο όρο στη βαθμολογία του 17 και του αρέσει η Ιστορία και η Βιολογία. Κάνει κιθάρα, ακούει φανατικά ραδιόφωνο και ονειρεύεται την εξέλιξή του στον αθλητισμό. «Επόμενος στόχος μου είναι το Τόκιο!», αναφέρει με απόλυτη αυτοπεποίθηση, μιλώντας για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2020. «Για να μπω στην Εθνική Ομάδα πρέπει όμως να κατεβάσω κι άλλο το χρόνο μου. Το Σάββατο έκανα 35” τα 50 μ., πρέπει να το φτάσω στα 30”», εξηγεί. «Οι προπονητές μου, ναι, είναι αυστηροί μαζί μου, πιο πολύ όμως είναι φίλοι μου», απαντά στη σχετική ερώτηση και προσθέτει: «Με πολύ καλή διατροφή και με μεγαλύτερη προσπάθεια θα τα καταφέρω».
Ο Δημήτρης Σαμπατακάκης φέτος έχει εντατικοποιήσει την προσπάθειά του και προπονείται καθημερινά στο κολυμβητήριο της Σχολής Ευελπίδων επί μιάμιση ώρα. Παράλληλα με την προσοχή στη διατροφή του, ξεκίνησε και γυμναστική σε ένα τοπικό γυμναστήριο, το Vis Maxima. «Και εκεί τον αγκάλιασαν, του έδωσαν το χώρο του και ένιωσε ομάδα, είναι σπάνιοι επαγγελματίες», λέει με ευγνωμοσύνη η μητέρα του. «Έχουν βοηθήσει στην κοινωνικοποίησή του και βέβαια στη σωματική του διάπλαση, καθώς η ασθένειά του συνήθως οδηγεί σε πρόβλημα βάρους τα παιδιά της ηλικίας του με το ίδιο θέμα», συμπληρώνει. «Στην πραγματικότητα, για να καταφέρει ο Δημήτρης καλό χρόνο, πρέπει να αγωνιστεί κόντρα στο πρόβλημά του, την υποτονία που τον κάνει αργό. Η προσπάθεια που καταβάλλει είναι πολύ μεγαλύτερη», διευκρινίζει.
Δεν ήταν ωστόσο σε αυτή την πορεία όλα εύκολα. Η ένταξη σε μια τοπική ομάδα μπάσκετ δεν λειτούργησε με τον ίδιο τρόπο, καθώς ο ανταγωνισμός μεταξύ των παιδιών δεν άφησε καθόλου χώρο στη δική του ιδιαιτερότητα. Σήμερα ο Δημήτρης, εκτός από τα πρωταθλήματα για άτομα με αναπηρίες, συμμετέχει και σε διασυλλογικούς αγώνες της Ομοσπονδίας «για λόγους ετοιμότητας», όπως λένε οι προπονητές του, αφού το πρωτάθλημα για ΑμεΑ γίνεται μόνο μια φορά το χρόνο και οι αθλητές χρειάζονται εμπειρίες.
Λιάνα Δήμα και Παύλος Αντονάκογλου, οι προπονητές κολύμβησης του ΑΚΟΒΒ
«Όταν ήρθε πρώτη φορά, ήταν ένα διαφορετικό παιδί κινητικά και λεκτικά», θυμάται η προπονήτριά του Λιάνα Δήμα. «Στην αρχή η ενσωμάτωση στις προπονήσεις ήταν δύσκολη. Σιγά σιγά όμως τα καταφέραμε και ξεπεράσαμε όλα τα θέματα. Τον θεωρώ έναν πολύ έξυπνο άνθρωπο. Είναι ευαίσθητος, πειθαρχημένος, έμαθε πολλά και έχει εξελιχθεί πάρα πολύ. Στην πραγματικότητα, έχει κάνει μεγάλα άλματα, έχει ξεπεράσει τον εαυτό του», σημειώνει η προπονήτρια. «Όταν σκεφτήκαμε να προτείνουμε στην οικογένεια να συμμετάσχει σε αγώνες ΑμεΑ, ήμασταν διστακτικοί. Όμως τόσο η μητέρα του όσο και ο ίδιος ενθουσιάστηκαν και πλέον έχουμε φιλοδοξίες για τον Δημήτρη. Έχει μέλλον μπροστά του και πιστεύω ότι τα επόμενα χρόνια θα πρωταγωνιστήσει, πιστεύουμε σε αυτόν».